laat je leiden door het ritme van Afrika

Geplaatst op

N a me twee weken geleden middels deze nieuwsbrief aan jullie voorgesteld te hebben, vond ik het inmiddels hoog tijd om de eerste inzichten in mijn Kenya reis met jullie te delen. Als sneak-peek weliswaar want ik heb deze ervaringen nog met niemand gedeeld.

Zoals jullie wellicht weten zijn er wegens het corona-virus momenteel geen toeristen in Afrika en de gevolgen daarvan zijn desastreus voor de gemeenschappen rondom de parken en daarmee ook direct voor de vele dieren. Decennialang aan werk op het gebied van natuurbehoud gaan hierdoor verloren, hoofdzakelijk omdat een forse toename in werkloosheid de lokale bevolking dwingt naar alternatieve manieren van inkomen te zorgen om te overleven met alle gevolgen van dien. 

Desalniettemin heb ik alles in het werk gesteld om toch richting Kenia af te reizen om deze unieke periode in de geschiedenis van Afrika vast te leggen. De afgelopen 3 weken waren we dan ook nagenoeg de enige auto in zowel de Masai Mara alsmede in Amboseli. In alle rust en vrijheid hebben we de meest fantastische ontmoetingen meegemaakt met Afrika’s meest iconische diersoorten. Ik deel er graag 3 met jullie.

 

De reuzen van Amboseli

Onder Afrika liefhebbers zijn er weinig plekken die zo tot de verbeelding spreken als Amboseli National Park, beroemd vanwege de grote olifantenpopulatie aan de voet van de Kilimanjaro. Een reis naar Kenia is dan ook vaak niet compleet zonder een bezoek aan dit prachtige eco-systeem. Toen ik een aantal maanden geleden begon met het plannen van dit avontuur wist ik een ding zeker, oktober was de perfecte maand. Tijdens deze periode staat het meer van Amboseli namelijk vrijwel geheel droog wat betekent dat olifanten op zoek gaan naar drinkwater. Ze pendelen op en neer tussen de beschutte woodlands waar ze in de nacht verblijven en de drassige moeraslanden in het hart van het park. Om tussen beide gebieden op en neer te bewegen, kruisen ze dagelijkse de droge bedding. Deze uitgestrekte vlaktes in combinatie met de omvang van de gemiddelde kudde (30-50 olifanten) is een droom voor elke fotograaf. Het kon bijna niet mis gaan. We begonnen elke game drive op een hoog uitkijkpunt aan de rand van het meer. Bewapend met onze verrekijkers, scan ik samen met mijn Masai gids Jonathan elke ochtend voor zonsopgang de vlaktes, op zoek naar beweging in de verte. En na 5 dagen van zoeken is het dan eindelijk zo ver, we spotten een familie van maar liefst 47 olifanten, groot, klein, jong, oud. We racen naar beneden terwijl de zon langzaam op komt en eenmaal aangekomen in de bedding van het meer kan ik mijn ogen niet geloven. In de verte, door een deken van opwaaiend stof verschijnt een van de meest adembenemende natuurverschijnselen van Kenia. In volledige stilte, met gestage pas, komen ons tientallen olifanten tegemoet, de matriarch voorop, op weg naar water. Jonathan weet me te vertellen dat ze een eeuwenoude migratie route volgen, en zo parkeren we onze auto exact langs het pad, anticiperend op wat er komen gaat. En nog geen 10 minuten later passeren ze ons voertuig. Door de viewfinder van mijn camera aanschouw ik het spektakel en het enige geluid zijn de voetstappen die verdwijnen in de verte. Op het moment dat ik mijn camera neerleg, valt de kudde plots stil. Je kunt een speld horen vallen en de wind lijkt zelfs te gaan liggen. Ze hebben het moeras bereikt en zetten gezamenlijk een rommelend geluid in. Dit lage-toon frequentie gerommel verplaatst zich op korte en op lange afstand door de lucht en door de grond. En op dat moment ook door mijn hele lichaam. Een moment dat ik mijn leven lang niet zal vergeten.

 

Paradijs vs prehistorie

Als fotograaf maar ook zeker als dierenliefhebber is er niets zo mooi als het bestuderen van het gedrag van de dieren waar ik mee werk. Ik kies er daarom dan ook vaak bewust voor om langere tijd met bepaalde families door te brengen en hop niet graag van sighting naar de andere sighting als ik aan het werk ben in Afrika. Zo ook deze keer. Gedurende 3 dagen volgden we een leeuwen familie in het hart van de Masai Mara Game Reserve. We observeerden prachtige interacties tussen leeuwinnen en haar welpen, en tussen leeuwen onderling, en we waren getuige van maar liefst 7 mislukte pogingen om te jagen en de familie van voedsel te voorzien. Gedurende die periode lette ik vooral op dit dominante vrouwtje, die de leiding had over de pride. 3 dagen lang had ze de jacht aangestuurd maar telkens waren het de jonge welpen die het verpesten, tot op deze avond, toen ze vastberaden besloot alleen op pad te gaan. En dit alles gebeurde tijdens mijn favoriete moment van de dag, het moment dat de nacht valt en de gehele savanne lijkt te ontsnappen aan de hitte van de dag. Alle jagers komen tevoorschijn en alles en iedereen is alert. En op het moment dat de zon verdwijnt achter de horizon, verdwijnt heel even alle geluid en wordt het muisstil. De wind gaat liggen en plotseling lijkt het wel alsof je meer hoort en ruikt, omdat je simpelweg minder ziet. In een paar minuten veranderd het paradijs in prehistorie, en veranderd de dag in de nacht. En juist op dat moment maakte ik deze foto, een vastberaden moeder die niet nog een dag voorbij zou laten gaan zonder haar welpen van voedsel te voorzien. 

 


Bush Karma

De waarde van geluk wordt in de fotografie te vaak onderschat. Het is namelijk datgene dan fotografie als kunstvorm onderscheid van alle andere kunstvormen. Desalniettemin ben ik niet van mening dat geluk af te dwingen is. In tegendeel, geluk is iets wat je moet verdienen als fotograaf, en dat verdienen van een mooie sighting heet Bush Karma. Door te vertrouwen op je intuïtie en je kennis en door juist niet het gewenste gedrag van dieren te forceren, maar mee te gaan in ‘the flow of events’, vergroot je de kansen aanzienlijk om spectaculaire sightings te zien. Dit kan soms erg lastig zijn, zeker als je al een tijdje niet beloond bent en je tijd op locatie beperkt is. Maar als je er de juiste energie in stopt, vloeit die energie vroeger of later weer terug. Bij Bush Karma geldt namelijk de gouden regel dat hoe jij de Bush behandeld, jij zelf ook behandeld wordt. Toon respect, wees geduldig en probeer niet alles te plannen. Geef je over aan het ritme van de dag, het ritme van de plek die je bezoekt. Zo had ik afgelopen week bij het binnenrijden van Amboseli National Park nooit kunnen dromen van datgene me te wachten stond. We waren nog geen 10 minuten in het park en voor mijn neus staken drie wildebeesten de zoutvlakte over, in de volle middagzon, door een spiegel die voelde als een droom. De sighting duurde slechts 30 seconden maar ik was daar precies op het juiste moment. Ik had dit nooit kunnen plannen, in geen duizend jaar. En de drie teleurstellende game drives die ik hiervoor had gehad waren in 1 klap verdwenen. Of dat andere moment, in de Masai Mara, na een hele ochtend nauwelijks iets gezien te hebben, waren we op weg terug naar de lodge toen we vlak voor aankomst, op een plek waar we normaal nooit olifanten zien, een grote mannetjesolifant in zijn eentje de savanne zagen doorkruisen. De acacia bomen maakte het plaatje compleet.

Wat ik van dit soort momenten heb geleerd is om los te laten, om je mee te laten nemen in het ritme van Afrika, en om te genieten van dat gevoel. 

 

Mochten jullie na deze verhalen geïnteresseerd zijn om live mee te genieten de komende weken hoe ik mijn reis door Kenia voortzet, volg me dan via Instagram op www.instagram.com/pie_aerts

Tot snel, of zoals ze hier zeggen, Tutaonana Tena!