A
frika voelt voor mij altijd als thuiskomen. Dit keer staat Rwanda op de planning, een bestemming waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik heb er enorm veel zin in en ben heel benieuwd naar dit kleine land. Dat Rwanda een roemrucht verleden heeft, blijkt maar weer wanneer bijna iedereen die hoort dat ik naar Rwanda ga, dezelfde vraag stelt. ’’Rwanda, is dat wel veilig?’’ Daar kan ik volmondig ja op antwoorden. Rwanda is één van de veiligste Afrikaanse landen om te bereizen. Bovendien is het ook één van de schoonste landen. Dit merk je eigenlijk al direct wanneer je vanaf de luchthaven naar je hotel in Kigali rijdt. Nergens troep of plastic langs de weg. Plastic tassen zijn sowieso verboden, Rwanda was 10 geleden het eerste land ter wereld dat een plastic verbod invoerde.
'Rwanda is onder mijn huid gekropen, om er voorlopig niet meer onder vandaan te komen. Wat een bijzonder land en inspirerende mensen.'
Na een nacht in Kigali staat Nyungwe National Park op het programma. Ik vlieg vanuit Kigali met RwandAir naar Kamembe, in het zuidwesten van het land. Daar staat mijn chauffeur/gids Dalida al te wachten. Een vrouwelijke chauffeur/gids is niet heel erg gebruikelijk in Afrika, maar ook hierin is Rwanda een voorbeeld.
De rit van het vliegveld naar One & Only Nyungwe House duurt ongeveer 45 minuten en gaat door een prachtig landschap. Groene heuvels, met overal dorpjes, en op de achtergrond Lake Kivu. Het land is groen en vruchtbaar en hoe dichter we bij One & Only komen, hoe meer theeplantages ik zie. Bij aankomst in het hotel word ik verwelkomd met de klanken van traditionele Afrikaanse trommels. Wauw, One & Only is een prachtige plek, midden tussen de theeplantages met de groene bergen van Nyungwe op de achtergrond.
Na een heerlijke lunch ga ik op weg naar het park voor een canopy walk. De rit duurt ongeveer een half uur en gaat door het park. In het park kun je verschillende trails lopen, variërend van ongeveer 1,5 tot 6 uur. Je moet wel van te voren een permit aanschaffen. Ik loop één van de lichtste tochten. De hele wandeling duurt ongeveer 1,5 tot 2 uur. Door de hoogte vind ik het af en toe toch nog redelijk zwaar. Het is wel een prachtige wandeling, door het tropische regenwoud, met af en toe een weids uitzicht en de geluiden van het woud op de achtergrond. Vanaf de hangbrug heb je bovendien een indrukwekkend perspectief op de boomtoppen van het regenwoud.
Rond 18.00 uur ben ik weer terug in One & Only en na een drankje en lekkere douche staat er een heerlijk diner te wachten. Alles vers uit de eigen groentetuin, met een knisperend haardvuur en fijne Afrikaanse lounge muziek op de achtergrond. De perfecte afsluiting van deze dag.
De volgende ochtend word ik vroeg gewekt., want vandaag staat er een chimpansee tracking op het programma. In de bossen van Nyungwe leven ongeveer 500 chimpansees, waarvan er momenteel twee groepen gehabitueerd zijn en bezocht kunnen worden. Eerst verzamelen we bij het hoofdkantoor dat vlakbij One & Only ligt. Van daaruit rijden we in ongeveer 1,5 uur in colonne met de gidsen, trackers en andere reizigers naar Cyamudongo Forest. Bij aankomst in Cyamudongo krijgen we een korte uitleg van de gids en dan gaan we op pad. De tracking gaat dwars door het woud, via hele smalle paadjes. Bergop en bergaf, klimmen en klauteren. Het tempo ligt hoog en de tracking is behoorlijk zwaar. Ik voel me net een ontdekkingsreiziger. Na ongeveer 40 minuten horen we de chimpansees! Wauw, wat bijzonder om ze te horen roepen. Een stukje verderop zien we drie chimpansees hoog in een vijgenboom zitten. Heel mooi om ze in hun natuurlijke omgeving te observeren. De volgende 1,5 uur blijven we in de omgeving maar verplaatsen we steeds door het woud om de chimpansees te volgen. In totaal zien we er ongeveer 10, de hele groep bestaat uit 50 chimpansees. Ze komen ook vlakbij ons op de grond, maar rennen dan gauw weer weg. Na 1,5 uur lopen we weer terug, dit gaat iets gemakkelijker en op een rustiger tempo. Na ongeveer drie kwartier zijn we weer op het startpunt en volgt de terugrit naar One & Only.
Helaas is het daarna alweer tijd om One & Only Nyungwe House te verlaten en begint de terugrit naar Kigali. Een lange reis van zo’n 6 uur. Onderweg zie ik weer groene heuvels, dorpjes en overal langs de weg lopen vrouwen in kleurrijke gewaden met grote trossen bananen, rieten manden vol theebladeren of zakken aardappelen op hun hoofd. Het blijft me verbazen hoe ze dat allemaal op hun hoofd meesjouwen. Zelfs mannen met meterslange boomstronken op hun hoofd. Schoolkinderen zwaaien en roepen naar ons. Je bent hier echt in Afrika.
Tijdens de lange rit is er tijd genoeg om met Dalida te praten, onder andere over de heftige geschiedenis van het land. Zelf was ze 8 jaar toen de genocide begon en ze herinnert zich het nog goed. Nog altijd heeft ze nachtmerries en is ze angstig wanneer ze iemand met een machete ziet. Het zijn hele indrukwekkende en trieste verhalen. De genocide heeft een diep litteken achtergelaten dat nooit helemaal zal helen. Maar tegelijkertijd is de bevolking ontzettend positief en vastberaden om alles op alles te zetten voor een mooie toekomst. Ik zal me tijdens de rest van mijn reis nog vaak verbazen over de vooruitgang die het land in slechts 25 jaar heeft doorgemaakt.
Wanneer ik in Kigali arriveer is het al donker. Ik ben uitgenodigd voor een feestje van onze lokale partner. Iedereen is in traditionele kledij vanwege Cultural Heritage Day. Ik ontmoet het hele team. Erg leuk om nu iedereen persoonlijk te ontmoeten, het voelt als een hechte familie.
De volgende dag breng ik in en rondom Kigali door. ’s Ochtends staat er ‘Umuganda’ op het programma en ’s middags bezoek ik Bugasera, een zogenaamd ’reconciliation village’. In dit dorp leven overlevenden van de genocide samen met daders en verraders. Je kunt je bijna niet voorstellen dat het mogelijk is om bijvoorbeeld langs de moordenaar van je familie te wonen, maar toch gebeurt het hier. De daders moesten terugkeren naar hun dorp en om vergeving vragen bij de overlevenden. Dit heeft uiteraard tijd gekost, in het begin overheerste er aan beiden kanten vooral angst. Maar uiteindelijk is het gelukt om te vergeven en vooruit te kijken. We worden hartelijk welkom geheten en krijgen vervolgens verhalen van zowel een overlevende als een dader te horen. Beide verhalen zijn erg indrukwekkend. Daarna wordt er samen gedanst en gedronken en spelen we met de kinderen van het dorp. Ik was wat sceptisch maar iedereen hier lijkt oprecht te hebben vergeven en gelukkig samen te leven. Vervolgens bezoek ik een community project, waar vrouwen zogenaamde peace baskets maken. Dit project is opgezet om de vrouwen van daders en slachtoffers met elkaar aan het werk te krijgen en te praten over alle gebeurtenissen, en als een soort van therapie.
Na nog een nacht in Kigali staat er een nieuw avontuur te wachten; safari in het Akagera National Park. Lees binnenkort de safari avonturen in een nieuwe blog.