Het heeft al onze verwachtingen overtroffen

Samen met mijn vader reisde ik in november af naar Zuid-Afrika. Na enkele dagen bij vrienden te hebben verbleven in Kaapstad, begonnen we aan ons Talisman avontuur. 

Op de dag dat onze Talismanbelevenis 'officieel' van start ging verhuisden we naar het schitterende Palm Kloof Penthouse. Een perfect appartement in de levendige Kloofstreet, met al haar barretjes, boetiekjes en restaurants. We werden met de typisch Zuid-Afrikaanse warmte ontvangen. Er stond een heerlijke fles wijn klaar die we, op het grote zonnige balkon, tot de laatste druppel leeg dronken. De volgende ochtend werden we opgehaald voor een privétour Kaapstad door onze gids van Wilderness Safaris. Een geweldige dag naar verschillende wijnhuizen in Paarl en Stellenbosch. Fijn dat dit ter plekke aan onze wensen kon worden aangepast. Gids Joe was gezellig, enorm gastvrij, geïnteresseerd en vriendelijk én hij wist werkelijk de gekste vragen nog te beantwoorden. Wat een heerlijke dag! 

De volgende dag werd onze huurauto afgeleverd, en reden we naar het pittoreske Franschhoek. We verbleven in Le Quartier Français, pure verwennerij! Kleinschalig, luxe en ontzettend sfeervol. Talisman had een wijnproeverij voor ons geboekt, inclusief privé transfers heen én terug. 's Avonds in bed stappen was een feest. Eerst vind je er een handgeschreven kaartje op je kussen met de weersverwachting voor de volgende dag (wat een heerlijk en attent detail!) en dan stap je tussen hagelwitte en superzachte lakens. En ondanks het fijnste bed ooit, had ik verbazingwekkend weinig moeite om op te staan, wetende dat er een gepocheerd eitje, romige yoghurt met vers fruit en homemade granola klaar stond in de knusse tuin.

Franschhoek vloog voorbij. Een prachtige autorit bracht ons naar Mosaic Private Sanctuary, bij Hermanus. Na een uitstekende lunch bij het hoofdgebouw, (kudu-burger, lekker!) werden we naar ons huisje gebracht, een paar kilometer verderop. Er waren slechts vijf huisjes in dat deel van het park. Allen volledig vrij, dus privacy en indrukwekkend uitzicht gegarandeerd. Het was er zo stil en rustgevend. Eén met de natuur, wonderschoon. Je ging er bijna van fluisteren. En weer zulke vreselijk lieve mensen. Iedere keer als we terugkwamen van een mooie tocht stond men klaar met een brede glimlach en een drankje om ons weer 'welkom terug' te heten. Ook hier weer elke avond een kaartje op je kussen. Dit keer met mooie teksten erop. “Only in the darkness you can see the stars, goodnight!”... Enof er sterren waren! Ontelbaar veel die we vanaf de veranda bewonderden. Wat een fijne plek om tot rust te komen.

Als kers op de taart werden we getrakteerd op walvissen, direct voor de kust. Onze gids morste uit enthousiasme de wijn die hij voor onze strandexcursie had meegenomen. In de vier jaar dat hij bij Mosaic werkte had hij nog nooit de walvissen van zó dichtbij gezien. We stonden te springen in de duinen, zo indrukwekkend! Na een heerlijke spa behandeling was het tijd voor een glaasje wijn….zoals het hoort! 

Na twee nachten in het serene Mosaic Private Sanctuary zetten we koers naar Mount Camdeboo, bij Graaff Reinett. Via Plettenberg, waar één overnachting gepland stond. Helaas was de bewolking van de vorige dag dichter geworden en halverwege de rit begon het te druppelen. Toen we aan het eind van de middag aankwamen in Plettenberg kwam het inmiddels met bakken uit de hemel. Jammer. Ik had graag het dorpje in willen gaan maar het was zulk petweer dat we in het hotel bleven. Gelukkig voor pap serveerde het restaurants ook verse tongetjes. En daar zat hij zich al vanaf 5 juli, toen we hoorden dat we naar Zuid-Afrika gingen, op te verheugen. We hebben uitstekend en heel gezellig gedineerd en doken vroeg onder de wol. Buiten stormde het inmiddels.

De volgende dag was het nog steeds slecht weer. En hadden we weer een lange rit voor de boeg. Vroeg vertrekken dan maar. Dwars door de bergen reden we. Het was één glibberige klei- en modderpoel. Met enorme 'potholes' maar die zag je niet, want die waren vol gelopen met water. Met samengeknepen billen en witte knokkels telde ik de kilometers af. Maar pap, niet voor niets mijn rots in de branding, zat met een enorme grijns achter het stuur. Scheuren met die Kia... “Gaat'ie, Verstappen?” Pap bracht ons uiteindelijk veilig naar het asfalt, zo'n 150 kilometer verderop. 

Na een verse kop koffie en een stuk carrotcake-to-die-for, in een klein gehucht reden we verder. En, chips..., uiteindelijk stond ons nóg zo'n etappe te wachten, de laatste ca. 35 kilometer over het terrein van Mount Camdeboo NP. En hier was het nog erger want we passeerden in totaal 4 elektronische sluizen en hekken omdat we al op het game reserve waren. Op alle hekken prijkten waarschuwingsborden dat je onder géén beding je auto mocht verlaten vanwege de buffels, rhino's en ander wild. En als we hier dan van de weg afglijden?! De grijns op mijn vader zijn gezicht werd zo mogelijk nóg breder. Buckle up! Ik zette me schrap voor het volgende avontuur.

Laat in de middag kwamen we aan bij Mount Camdeboo. Onze accommodatie bleek wederom een parel. Hoe doet Talisman dat toch steeds?! De open haard brandde en we kregen warme chocolademelk om op te warmen. Onze kamer was groot, mooi, warm en de luxe badkamer, formaat balzaal, was voorzien van zeer welkome vloerverwarming. Als je dan toch ergens verplicht binnen moet zitten vanwege het slechte weer, dán hier! Ik viste de fluffy hotelsloffen die ik had meegenomen uit Franschhoek, uit mijn koffer en nestelde me voor de open haard. Heerlijk, ik ga nergens meer heen vandaag!

Helaas regende het de volgende dag nog steeds en hebben we uren gelezen en bij de open haard gezeten. Ook best heel fijn, maar het was wel jammer dat gamedrives niet door konden gaan. Het was inmiddels donderdag en op vrijdag moesten we aan het eind van de ochtend vertrekken. De staff was geweldig. Ze vonden het sneu voor ons dat we niet naar buiten konden en legden ons volledig in de watten. 's Middags was er high tea met de lekkerste verwennerijtjes waar ik me schaamteloos op stortte. En ook voor het diner werden alle registers open getrokken. Werkelijk subliem. Zoals het tot nu toe de hele trip al was geweest. Toen ik, na het diner, even naar buiten liep was het ineens droog. En... schitterden er duizenden sterren aan de hemel. “Pap, kom kijken! Het is droog en helemaal opgeklaard!” De volgende ochtend stapten we om 6.00 uur in de auto voor tóch nog een gamedrive. De zon scheen! Het was nog koud maar daar was rekening mee gehouden. Er lagen warme dekens op de stoelen klaar. Ik sloeg er twee om. Eindelijk konden we de omgeving zien. Wat een waanzinnig mooi gebied! We zagen een grote groep buffels, die steeds dichterbij kwam en ongestoord om onze wagen heen wandelde. Ze keken ons nieuwsgierig aan, het waren er 23. We hielden onze adem in. Wat een machtige dieren. Ook zagen we, van dichtbij, cheetah's, rhino's, gemsbokken, antilopen en kudu's. Vlak naast een groep giraffen stapten we uit de wagen en dronken we koffie. Ik kreeg oogcontact met één van de giraffen. Hij stond daar maar. Ik ook. Zwijgzaam. Minutenlang lang staarden we elkaar aan. Magisch!

Het was een geweldige ochtend en de zon (en de warmte!) zette door. Dat maakte de laatste roadtrip naar Port Elizabeth ook een stuk aangenamer want het is werkelijk een bizar mooie rit, dwars door de Karoo. Via Johannesburg vlogen we terug naar Amsterdam. Helaas hadden we in Johannesburg te weinig tijd, anders was ik écht ook beddengoed gaan kopen! Het was een onvergetelijke en bijzondere reis, Baie Dankie! 

'To last a lifetime'... De persoonlijke service, luxe verzorging, exclusieve accommodaties, het maatwerk en alle details, grandioos! Bij Talisman boek je geen 'vakantie' maar een ultieme belevenis. Het heeft al onze verwachtingen overtroffen. 

Gerrit en Inge