Geplaatst op

K arin Barnhoorn is een fanatieke (Talisman) reiziger. Vorig jaar maakte zij samen met haar man Hans, in samenwerking met Cathay Pacific en Talisman, een #60daysasiapacificjourney. Ze reisden van Hong Kong naar Japan, door naar Nieuw-Zeeland om op Fiji te eindigen. Ze besloten vooral om nú van het moment te genieten, en ervaring boven bezit te stellen. Op haar luxury lifestyle blog Chapterfifty.com legde Karin de momenten vast. Via Talisman kreeg ze een kijkje in het leven van een leerling-geisha. Haar verhaal lees je hier.

We krijgen een bijzonder inkijkje in een cultuur waar ruim 400 jaar nagenoeg niets veranderd is

Een van de bijzondere ontmoetingen tijdens onze indrukwekkende reis door Japan met Talisman afgelopen December (De eerste keer naar Japan... Waarom zo lang gewacht?)  is het Kaiseki diner samen met een leerling geisha in Kyoto.
In tegenstelling tot Tokyo, is de naam voor deze intrigerende gezelschapdames in Kyoto geiko. En leerlingen worden maiko genoemd. Aan het eind van de middag komen ze haastig voorbij gelopen in de historische wijk Gion. Opgewekt en elegant, op weg naar een theehuis voor de eerste afspraak van de dag. Er zijn in Kyoto maar 200 geiko's en 100 Maiko’s, dat verklaart de exclusiviteit!
Veel dames in kimono die je in de Japanse steden ziet, zijn overigens Aziatische toeristen in een huur-kimono. Niet te verwarren dus met deze Japanse meisjes die jarenlang in opleiding zijn.

'Onze' Maiko-san Kanohiro is grappig en slim en spreekt redelijk goed Engels waardoor we een geanimeerd gesprek hebben. Ze heeft er duidelijk plezier in om in gesprek te gaan. We praten over haar keuze om maiko te worden, haar kleding en haar favoriete baseball team. Dit laatste kan ze, samen met politiek, dan weer niet benoemen in heren gezelschap: baseball in Japan is wat voetbal (denk Ajax/Feijenoord) in Nederland is.
Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden en voel me lomp in Kanohiro's bijzijn. Haar manieren zijn zo verfijnd, haar houding recht en open en alleen al zoals ze haar eetstokjes hanteert lijkt wel ballet.
Af en toe staat ze op om de historische dans kyomai op te voeren in onze privé salon, wat ook iets ontwapenends heeft omdat de ober de draagbare cd-speler moet aanzetten als ze klaar staat. We krijgen een bijzonder inkijkje in een cultuur waar ruim 400 jaar nagenoeg niets veranderd is. Wat we van haar willen weten, vraagt ze?

Hoe ziet haar dag eruit?

Wat al snel duidelijk wordt is dat ze heel weinig slaap krijgt. Dit is topsport! Om 07:00 uur gaat de wekker en de ochtend is voor oefenen en kranten lezen, ze moet goed op de hoogte zijn van het nieuws. Samen met haar mede leerling geiko’s oefenen ze dans, zang en het bespelen van de shamisen of koto, beide Japanse instrumenten. Aan het begin van de middag begint ze met aankleden, afhankelijk van hoe laat haar eerste boeking is.
Op een drukke dag heeft ze wel vier afspraken van gemiddeld twee uur op verschillende locaties en is ze pas om middernacht thuis. Dan is ze twee uur bezig met uitkleden en afschminken voordat ze gaat slapen. Met haar hoofd op een houten steun zodat haar haar in model blijft...

Waarom heeft ze voor dit beroep gekozen?

Als sinds ze klein was en voor het eerst over het fenomeen geiko hoorde, wist ze meteen: dit wil ik worden. Opgegroeid in een klein dorp in het zuidwesten van Japan heeft ze haar uiterste best gedaan op highschool en niets verteld aan haar vriendinnen. Dit was haar geheime plan en ze wilde niet afgaan voor het geval ze niet aangenomen zou worden.
Dat werd ze dus wel en is naar haar 'Maiko Mother' in Kyoto vertrokken om samen met andere leerling maiko's in het maiko huis te gaan wonen. Haar opleiding duurt vijf jaar en tijdens deze periode wordt alles betaald door de 'Maiko Mother'.
Kanohiro mag twee keer per jaar voor vijf dagen naar huis en heeft geen toegang tot internet en geen Iphone als ze in Kyoto is (maar wist me feilloos een aantal Maiko Instagram accounts te tippen, heel grappig).

Is het haar eigen kimono die ze draagt?

Nee, de kimonos zijn allemaal van haar 'Maiko Mother' en kosten (ook maar meteen even gevraagd) gemiddeld 1.500 euro per stuk. Ze draagt een bepaalde kimono ongeveer een maand en dan wordt er gewisseld.
Haar kimono weegt wel 12 kilo, als ze danst lijkt het alsof hij niks weegt. Het ornament dat ze op haar 7 meter lange obi - sjerp - draagt is antiek.
Haar make-up doet ze zelf, ook de V in haar nek! En ze gaat één keer per week naar de kapper, dat duurt ongeveer 2 uur. De volwassen geiko's hebben een dure pruik en hoeven niet op een houten steun te slapen.

Deze avond was meer dan speciaal, een inkijkje in een ander universum. Dit gaat om de kunst van Japans entertainment op het hoogste niveau. De kunst van gezelschapsdames die tot op hoge leeftijd doorwerken. De oudste geiko in Kyoto is 83 jaar!
Kanohiro gaf ons het gevoel oprecht blij te zijn om in ons gezelschap te zijn. Zowel haar bewegingen als woorden zijn weloverwogen zonder nederig te zijn. Dit is een krachtige, slimme jongedame die weet wat ze wil. Namelijk de beste geiko ooit worden. Ze is bijna klaar met haar opleiding en hoopt dat ze door haar 'Maiko Mother' goed genoeg wordt bevonden om als zelfstandig geiko door het leven te gaan. Wij twijfelen geen moment.