Geplaatst op

S inds mijn aankomst in India maken al mijn zintuigen overuren. Al twaalf jaar werk ik met veel plezier als Afrika specialiste, maar India heeft altijd een grote aantrekkingskracht op mij gehad. Ik was dan ook dolgelukkig toen ik hoorde dat ik voor Talisman een inspectiereis mocht maken naar India, samen met mijn collega Ingrid. Het beeld dat ik had van overvolle steden, chaos, een oorverdovend lawaai van mens, dier en verkeer, rondlopende koeien en ontelbare geuren bleek terecht. Echter, al snel werd duidelijk dat dit slechts een klein stukje India is. Ook ruimte, rust, natuur, het gemoedelijke plattelandsleven en mysterieuze tempelcomplexen zijn volop te vinden.

Een mooi divers land!

Vanuit Mumbai start ons treinavontuur na een vrolijk welkom op het perron. Al snel zijn we onderweg naar Gujarat waar we op zoek gaan naar de verborgen schatten van deze streek. En inderdaad, verborgen schatten zijn het zeker want er is geen toerist te bekennen. Wij zijn zelf veelal de attractie en worden veelvuldig gefotografeerd.

Na een eerste, toch wat onrustige nacht, komen we aan bij Vadodara. Na een heerlijk ontbijt aan boord van de Deccan Odyssey gaan we op pad naar de vergeten moslimstad Champaner–Pavagadh.

Dit is de enige onveranderd gebleven islamitische stad uit het pre-Mogolse rijk. Een erg indrukwekkend landschap waar ik uren zou kunnen ronddwalen. Ook vind je hier restanten van een vroegere Hindoeïstische hoofdstad. Het is een enorme verzameling archeologische en historische erfgoedplaatsen waar religieuze gebouwen, forten, paleizen en waterinstallaties te vinden zijn uit de 8e tot de 14e eeuw.

Later die middag worden we verwacht voor een high tea bij Laxmi Vilas, het paleis waar de “Koninklijke Familie” nog altijd woont. Ook al zijn met alle reorganisaties de vele prinsdommen ingetrokken, toch zijn er veel families die hun oorspronkelijke titels nog altijd heel serieus nemen en de tradities en de bijbehorende manier van leven in stand houden. Het paleis is ontzettend groot, maar liefst vier keer groter dan Buckingham Palace, en alle mogelijke Indische stijlen zijn er terug te vinden. We kijken onze ogen uit op alle kleurrijke mozaïeken, glas in lood uit België en de immense kroonluchters.

Vroeg in de ochtend, als het nog niet zinderend heet is en er een zacht briesje staat, is het een flinke klim over de ruim 3.800 traptreden naar de bergtop van Palitana. We zijn niet alleen en lopen samen met Jain pelgrims, kinderen en nog energiek ogende oudjes omhoog. Voor wie de tocht te zwaar is zijn er ‘doelies’ die je omhoog brengen op een soort campingstoel bevestigd op bamboestokken. Ingrid en ik beslissen zelf naar het belangrijkste bedevaartsoord van de streng gelovige Jains te lopen en genieten van de mooie wandeling en maken onderweg grapjes met de ‘doelies’ die het maar vreemd vinden dat wij zelf willen lopen. Eenmaal boven aangekomen is het onmogelijk om alle 900 tempels te bezichtigen dus onze kundige gids laat ons een selectie zien en we hangen aan zijn lippen als hij vertelt over de geschiedenis, mythen en legenden. Juist omdat fotograferen niet is toegestaan is het een ontspannen bezoek waarbij we de volledige aandacht hebben voor de prachtige details die in alle uitbundigheid in het marmer zijn uitgehouwen. We genieten van de mystieke sfeer en kunnen eenvoudigweg meelopen met alle gelovigen en mogen zelfs bij een ceremonie aanwezig zijn! Erg bijzonder en voor mij persoonlijk misschien wel hét hoogtepunt van de reis.

Zelfs een heuse safari naar het Sasan Gir Wildlife Sanctuary staat op het programma. Hier gaan we op zoek naar de enige nog bestaande leeuwenpopulatie in heel Azië, die tot de jaren 1880 nog vrij door de wouden van India trok. Hier leven ongeveer 300 leeuwen samen met antiloopsoorten, luipaarden en zelfs het lokale vee. We hebben met elkaar afgesproken dat we niet al te hoge verwachtingen moeten hebben en zijn dan ook aangenaam verrast als we al heel snel twee leeuwen spotten. Een stelletje op ‘honeymoon’. Verder zijn het vooral de vrolijk gekleurde parkieten die onze aandacht hebben.

Als we daarna de Siddis ontmoeten waan ik me voor heel even in Afrika. Ongeveer 300 jaar geleden zijn hun voorouders door de Portugezen gekocht als slaven voor ‘The Nawab of Junagadh’. Ook al hebben zij inmiddels de lokale taal en veel gebruiken van de oorspronkelijke stammen uit de regio overgenomen, nog altijd zijn veel Afrikaanse tradities een onderdeel van hun leven.

Een ander hoogtepunt is een bezoek aan Little Rann of Kutch. Hier liggen enorme zoutvlaktes in een droog, woest gebied waar wilde Aziatische ezels genaamd ‘Wild Ass’ rondlopen. Voordat we hier naartoe gingen wisten we ons geen goede voorstelling te maken en de wilde ezels blijken veel charmanter en sierlijker dan we hadden gedacht. Deze zoutvlaktes vormen tevens de grootste flamingobroedplaats ter wereld. Ook mogen we meekijken hoe er zout gewonnen wordt in dit desolate landschap. Behalve Little Rann of Kutch, waar we zo van genieten omdat het landschappelijk zo anders is dan alles dat we eerder zagen, zijn we ook erg onder de indruk van het prachtige felgekleurde borduurwerk waar de streek zo beroemd om is. De kleuren steken scherp af tegen de witte, kale achtergrond wat prachtige plaatjes oplevert.

We staan vroeg op en gaan op weg naar Modhera, een van de mooiste hindoe tempels in Gujarat. Gebouwd in 1072 raakte het in verval na de invallen van Mahmoed van Ghanzi. Toch blijft het een juweel door de rijke versieringen en de imposante omvang. We blijven ons hier verwonderen over de fraaie en gedetailleerde beeldhouwwerken rondom de tempel. Variërend van vrolijke of erotische taferelen tot martelpraktijken, alles is duidelijk herkenbaar afgebeeld.

Wanneer we naar de Rani Ki Vav lopen, een rijkelijk versierde Indiase waterput, zien we enkel een prachtig groen park. Eenmaal aangekomen bij de waterput zelf zien we een immense diepte vol fijn geciseleerd beeldhouwwerk met aan de andere zijde de toegang die bestaat uit veel, heel veel traptreden. Dit kunstzinnige geheel werd in de 11e eeuw gebouwd ter nagedachtenis aan de Solanki koning Bhimdev I. De vele sierlijke versieringen uitgehouwen in zandsteen zijn prachtig bewaard gebleven en zijn allemaal anders waardoor we hier lang blijven rondkijken.

De treinreis met de Deccan Odyssey is voor ons allebei een bijzondere belevenis. Niet alleen de regio Gujarat is nieuw in ons Talisman portfolio, maar ook het concept reizen per luxe trein blijkt een openbaring. Zonder concessies te doen wat betreft comfort, gemak en lekker eten bezoeken we de verborgen schatten van deze kleurrijke streek. Wij vinden het vooral een grote luxe om niet telkens je tas opnieuw in- en uit- te moeten pakken, en na een enerverende dag lekker “thuis te komen” aan boord van de trein. Eerlijk is eerlijk. De eerste twee nachten hebben we niet veel slaap gehad, maar vanaf dag drie was het met oordoppen in toch net alsof we in slaap werden gewiegd door het schommelen van de trein.

Voor lekkerbekken, zoals ondergetekende, is de Indiase keuken één groot feest. De culinaire ervaring is net zo divers en complex als de regio´s en religies van het land. Het is dan ook volop genieten aan boord want chefkok Simar tovert vanuit zijn twee kleine treinkeukens allerlei lekkers op tafel. Als afscheid verrast hij me met mijn lievelingsgerecht Biryani en mogen de kinderen aan boord samen met hem pizza’s bakken voor de lunch. Omdat ik een enthousiaste hobbykok ben krijg ik tot slot nog een uitgebreide rondleiding door zijn domein.

Na deze week vol nieuwe indrukken, prachtige tempelcomplexen, heerlijk eten aan boord en zelfs zo nu en dan een ontspannen massage in de ‘spa on wheels’ vonden wij het nog lastig afscheid te nemen van de crew. Want zij maken absoluut het verschil! Bij terugkomst aan boord kwamen we iedere dag weer terecht in een warm bad en zochten we, wanneer we het perron opliepen, al naar hun lachende gezichten. Het afscheid was dan ook geen ‘goodbye’ maar een hoopvol ‘see you soon’.

Bekijk hier de routesuggestie 'De Verborgen Schatten van Gujarat'