V
reselijk nieuwsgierig zijn we naar dit land!! En met we bedoel ik mijn man Danny en onze 13 jarige dochter Ziya. Onze omgeving trok zo nu en dan een wenkbrauw op als we zeiden dat we in de zomer naar Colombia gaan. Maar ik kan je zeggen, het kan meer dan prima.
Lees hier ons verhaal over onze reis door Colombia in de zomer van 2024
Onze reis start op Schiphol waar we eerst onze auto afgeven bij Valet parking en we gaan vlotjes door de security en douane. We vliegen non-stop met KLM naar Bogotá in zo’n 11 uur in de nieuwe klasse, Premium Economy. Echt een aanrader mocht business class niet beschikbaar zijn of boven budget komen.
Na een relaxte vlucht landen we in Bogotá, waar de frisse berglucht (2.640 meter!) meteen voelbaar is. Een chauffeur brengt ons vlot naar het stijlvolle design BOG Hotel, onze thuisbasis voor de komende twee nachten.
Voor onze eerste avond in Bogotá heb ik een reservering gemaakt in restaurant Rio. We komen gelijk in een goede sfeer, eten ceviche en genieten van het hip levendige restaurant.
Die zeven uur tijdsverschil hakken er wel even in, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn tenslotte in Colombia!
De volgende dag is het tijd om samen met onze gids Julian de kleurrijke Paloquemao-markt te verkennen: dé plek waar Bogotá wakker wordt met bloemen, fruit en gefrituurde deegballen. We beginnen tussen de bloemen, waar vrouwen midden op de dag boeketten staan te schikken alsof het een sport is. Daarna volgde de echte traktatie: coca-thee tegen de hoogte hoofdpijn (werkt echt!) en buñuelos – cheesy kerst oliebollen die zomaar een religieuze ervaring kunnen zijn.
Julian sleurt ons enthousiast langs fruitstalletjes en sapbarretjes. We proeven alles wat op een vrucht lijkt, inclusief een soort XL avocado die té lekker is om te exporteren. Zelfs Ziya, normaal geen fruitfan, deed dapper mee – al vermoeden we dat haar maag na deze ochtend in crisisberaad is gegaan. Na drie uur proeven en schransen (Danny kon het niet laten en ging nog voor een mysterieus varkensgerecht), rollen we terug naar het hotel. Wat een top ochtend!
’s Middags gaan we naar La Candelaria, waar onze fietstour begon. Eerst nog een mierzoete wafel genaamd Mick Jagger (vraag niet waarom), en toen op pad met gids Maurice – een wandelende encyclopedie. Wij zijn meer van het type “geschiedenis light”, maar Maurice deed z’n best. We bezoeken het Botero Museum – dikke mensen in verf, en verrassend indrukwekkend. Daarna het centrale Plaza Bolívar, langs de kathedraal en het Capitool, én een schrijnend tentenkamp van ontheemden uit de Pacific Coast. Maurice legt uit hoe hij de Nederlandse reisveiligheidskaart gebruikt – “zo lekker overzichtelijk.”
Na een biertje of twee (en diepzinnige gesprekken over veilige en onveilige regio’s), fietsen we door naar een bakker en een lokaal eettentje. Tamales, kipbroodjes, en toen… Tejo!
Deze nationale sport is een mix van jeu-de-boules en vuurwerk. Gooien met metalen schijven op kleine explosieven – Danny blijkt een natuurtalent. Drie knallen, drie keer raak. Wij staan erbij en bewonderen.
We sluiten af met een wandeling door de wijk en een Uber terug naar het hotel voor voetbal (Canada–Uruguay) en een welverdiende hap. Wat een dag!
Dag 3: Van Bogotá naar de koffie-regio
Vandaag vliegen we in zo’n 45 minuutjes van Bogotá naar Pereira, hartje koffiegebied. Zodra we landen, staan we met onze koffers in no-time klaar bij de band. Buiten wacht meteen dat typisch mooie uitzicht dat je van deze regio verwacht — prachtig!
We zijn vrij snel bij ons onderkomen voor de komende drie nachten: Boutique Hotel Sazagua. Het personeel is super vriendelijk en loopt allemaal in voetbalshirts rond, want vanavond is het natuurlijk dé finale: Argentinië tegen Colombia!!
Dag 4: Cocora Valley & Kleurrijk Salento
Vandaag staat de beroemde Cocora Valley op het programma, en eerlijk: ik ben reuze benieuwd. Na een stevig ontbijt stappen we met gids en chauffeur in de auto voor een dik uur rijden. Wat een uitzicht onderweg — tropisch groen, bergen, zelfs vulkanen in de verte. Echt prachtig.
Eenmaal in de vallei gaat het los met foto’s maken. Die waxpalmen hier zijn echt indrukwekkend, soms wel 60 meter hoog! Naast die reuzen spotten we ook de kleinste orchideeën. We doen een korte wandeltocht van anderhalf uur, waarbij onze gids ook druk aan het fotograferen slaat — hij is bioloog én hobbyfotograaf, dus hij kan z’n lol op. De omgeving was zo mooi dat ik nog wel langer had willen blijven, maar de lunch wacht.
Die nuttigen we bij het nieuwe hotel van Sazagua, pal aan een rivier. Daarna loop ik nog even rond om te checken of dit een mooie plek is voor toekomstige Talisman-reizigers.
Na de lunch rijden we door naar het bergdorpje Salento, met z’n vrolijk gekleurde huisjes. Achter die kleuren schuilt trouwens een pittig verhaal: vroeger schilderden de liberalen hun huizen blauw en de conservatieven rood. En dat leidde tot heuse ‘politieke’ deurbelmomenten met soms dodelijke gevolgen. Na tien jaar hadden ze dat wel gehad, en sindsdien kiest iedereen vrolijke, diverse kleuren. Even een educatief momentje!
In Salento struinen we lekker rond, eten ijs, drinken een zalige cappuccino en scoren een zak verse koffiebonen. Het dorp is best toeristisch, maar wel gezellig. En we zagen nog een leuke politie optocht voorbij komen. Topdag zo!
Dag 5: Koffieboeren in de dop
Vandaag veranderen Danny en ik in echte koffieplukkers, Ziya doet gezellig mee als toeschouwer – werken? Nee joh, dat niet!
Rond half tien worden we opgehaald door David, onze gids voor de dag. Hij brengt ons naar Gloria en Alberto’s koffieplantage, waar we niet alleen hartelijk ontvangen worden door het stel zelf, maar ook door drie honden en twee katten. We starten de dag met een kopje koffie, maar dan wel een mierzoet exemplaar, want zo doen ze dat hier – met bruine suiker, panela genaamd.
Klaar voor actie? We krijgen een hoed, een mand en een poncho/doek om ons compleet koffieboer te voelen. Tijd om de rode koffiebonen te plukken – dat bleek nog knap pittig, zeker met die hitte erbij! Na een kwartiertje ploeteren planten we ook nog wat jonge koffieplantjes.
Dan het hoogtepunt: wegen wat we geplukt hebben en kijken hoeveel we ‘verdienen’.Wij scoorden samen 2.000 peso’s. Niet verkeerd, toch? Onze bonen gaan daarna de machine in, waar ze eerst ‘ontveld’ worden, dan 24 uur in water voordat het slijm eraf gaat, en uiteindelijk drogen. Koffie maken is echt een heel proces!
Van al dat harde werken krijgen we trek. Gelukkig wacht de nationale trots, bandeja paisa, op ons – met een lokaal biertje erbij, natuurlijk. Tijd om afscheid te nemen van Gloria en Alberto, en natuurlijk vullen we onze koffiezak voor thuis nog even aan.
Vervolgens met de Willy (lokale taxi) naar Marsella, een heerlijk rustig dorpje zonder hordes toeristen, een beetje zoals Salento. We struinen hier wat rond, smullen van een ijsje en rijden terug naar ons hotel. De rest van de avond relaxen we met zon, lezen, gamen, een potje 31 kaarten en een Mojito. Rond 22:00 duiken we ons bed in. Morgen staat Comune 13 in Medellín op het programma – benieuwd!
Dag 6 in Medellín: van Narcos tot roltrappen in de jungle
Vandaag vliegen we naar Medellín, en zelfs vanuit de lucht is het al duidelijk: dit is een weelderig, groen paradijs verscholen tussen de bergen. Een stad met een reputatie—zeker als je, zoals wij, de naam Pablo Escobar al hoorde voor je wist waar Medellín precies lag.
Onze gids Eduardo ontmoet ons in El Poblado, de hippe, veilige wijk vol boetieks en stijlvolle cafés. Die middag duiken we direct de geschiedenis in met een bezoek aan Comuna 13. Vroeger berucht – met gemiddeld 2,3 doden per dag – maar nu... een levendige openlucht galerie vol graffiti, muziek en verhalen.
We raden Ziya aan om eindelijk de serie Narcos te kijken; je voelt hier de geschiedenis zó onder je voeten, het is bijna onwerkelijk. Straatartiesten maken een geïmproviseerde rap speciaal voor ons (tot Ziya’s grote ongemak), en we zien overal zien we felgekleurde murals, kleding en kunst die het verleden en de wederopstanding van deze wijk vieren.
De heuvels zijn steil, en het contrast tussen armoede en vooruitgang is voelbaar. Gelukkig zijn er roltrappen en een kabelbaan die niet alleen praktisch zijn, maar ook symbool staan voor de transformatie van de wijk. Toch blijven we op de hoofdroute: het blijft een gebied met ruwe randjes.
’s Avonds zoeken we liever de rust op van onze eigen wijk. Met een goed glas wijn en uitzicht op de twinkelende lichtjes van de stad. Medellín verrast. Rauw én hoopvol tegelijk.
Dag 7: Watervallen, beelden en rooftop-borrels
Om 08:00 staat Andres al paraat: onze gids voor een hike naar Chorro Campana, ten zuiden van Medellín. De wandeling begint kalm, maar zodra we het pad verlaten, begint het avontuur pas echt. We klauteren over rotsen, waden door riviertjes, en worden onderweg vergezeld door vlinders en nieuwsgierige vogeltjes. En dan: de waterval. Wild, groen, en bijna onwerkelijk mooi. Wat een plek!
Later op de dag bezoeken we Plaza Botero. De 23 monumentale beelden van de beroemde kunstenaar zijn indrukwekkend. Hierna gaan we terug naar onze 'eigen' wijk: El Poblado.
Daar proosten we met een koel biertje op het dakterras van Hotel El Cielo. We sluiten af bij Alambique, een verborgen culinaire parel. Even zoeken, maar zó de moeite waard. Denk: creatieve gerechten, knusse sfeer, en een menukaart die je wilt inlijsten.
Dag 8: Trappen, tintokoffie en tropisch kleurenspektakel
Vandaag trekken we er opnieuw op uit met onze gids Eduardo. Het is een rit van zo’n twee uur richting Peñol – tijd genoeg om te dromen van een cappuccino onderweg. Helaas blijkt dat wishful thinking: de koffie die ze hier serveren is een tinto, en wat wij eerder deze week hebben geleerd is dat “de slechtste koffie onder de koffie”. Jammer!
Dan maar op karakter naar boven: 750 treden richting de top van El Peñón, een immense granieten rots die dwars uit het Andes-landschap rijst. Mijn bovenbenen protesteren al halverwege trap 3, maar Eduardo kunnen we al snel niet meer horen hijgen; we laten hem achter ons.
Elke trede brengt ons een stukje dichter bij het adembenemende uitzicht. En echt: het is het afzien waard. Boven, op 2.135 meter hoogte, ontvouwt zich een schilderachtig panorama van groene heuvels en glinsterende meren. In de verte ligt Guatapé: een kleurenbom van een dorpje.
Na de afdaling is het eerst tijd voor lunch – en goed nieuws: hier serveren ze wél cappuccino’s. We nestelen ons op een balkon met uitzicht op muzikanten op het plein. De sfeer is ontspannen, het tempo zakt heerlijk weg.
Guatapé zelf is als een openluchtmuseum vol vrolijk geverfde gevels, kleurrijke trappen en verborgen hoekjes. Er is niet veel “te doen”, en precies dat maakt het zo fijn. We slenteren wat en drinken een ijskoffie. Tegen 17:00 rijden we terug naar Medellín. Moe, voldaan, en een beetje verliefd op al dat kleurige optimisme.
Dag 9: Van wielrenners tot vier meter alligators
Vandaag worden we opgehaald voor onze transfer naar de luchthaven. Net als in Bogotá wordt ook hier op gezette dagen de snelweg vrijgemaakt voor sporters. Wielrenners en hardlopers zoeven vrolijk over het asfalt. Briljant systeem. Fietsen is hier sowieso big business. Ik moet meteen denken aan dat WK veldrijden in Hoogerheide, waar die ene Colombiaan ineens alle aandacht pakte.
Om 09:20 uur vliegen we van Medellín naar Santa Marta, in het warme noorden van het land. Daar worden we opgehaald voor een rit van nog geen uur naar onze volgende verblijfplaats. De ontvangst is hartelijk, maar met een subtiele adrenalineprikkel: “Oh ja, niet zwemmen in de rivier, daar zitten alligators van vier meter.” Eh... noted.
Dag 10: Lazy ochtenden en relaxt tubben
Danny is vanochtend alweer vroeg uit de veren voor een intervaltraining. Ik kies voor de lazy optie: lekker met m’n e-reader op een ligbed.
’s Middags worden we opgehaald voor tubben op de Rio Don Diego. Verfrissend en omgeven door prachtige natuur, maar qua adrenaline valt het mee. Het is vooral relaxt dobberen, met af en toe een speurtocht naar aapjes — die hebben we gelukkig gespot, al zaten ze hoog in de bomen. Ook zien we allerlei kleurrijke vogels, al zijn hun namen alweer aan mijn geheugen ontsnapt.
Terug bij Casa maken we nog een korte wandeling langs de rivier, in de hoop een kaaiman te spotten. Helaas geen geluk, maar wel een schitterende papegaai en een fantastisch uitzicht om het af te sluiten.
Dag 12: Hiken, apen en het eerste regenbuitje
Vandaag staat een prachtige hike door Tayrona National Park op de agenda. Ramon, onze altijd vrolijke chauffeur, komt ons om 08:00 ophalen bij de ingang. We spreken af dat hij ons over vijf uur weer komt halen – genoeg tijd voor avontuur.
De route voert ons over charmante houten bruggen, door glooiende heuvels, dichte bossen, rotsformaties en palmboomvelden. Echt een plaatje! We klauteren, ploeteren door zand, nemen af en toe een verfrissende duik in zee en trakteren onszelf regelmatig op een ijsje.
De natuur laat zich van haar beste kant zien: zeldzame pinché-aapjes, nieuwsgierige kapucijnapen, kleurrijke vlinders, allerlei vogels, hagedissen, pelikanen én zelfs een capibara. Die apen hielden ons goed in de gaten — en voerden daarbij een nogal gênante liefdesscène op, alsof we er allemaal bij moesten zijn.
Na ruim 13 kilometer komen we rond half twee terug bij het startpunt. Gaar, smerig en hongerig, maar voldaan. De rest van de middag besteden we aan volledige ontspanning bij het zwembad.
Dag 13: Van eco-ijsjes naar kleurrijke chaos
Vandaag staat een vijf uur durende transfer van Tayrona naar Cartagena op het programma.
Onderweg voelt het soms alsof we per ongeluk in India zijn beland: overal rommel, mensen die hun afval zonder blikken of blozen in de rivier kieperen. Een flinke tegenvaller na de eco-bewuste ijscoman van gisteren in Tayrona, die netjes zijn ijslolliezakjes en stokjes scheidde.
Maar goed, om 14:00 bereiken we eindelijk Cartagena en settelen we ons. We dwalen door de vrolijke, kleurrijke straatjes en nippen aan een drankje op het dakterras van Hotel Sophie.
’s Avonds plonsen Ziya en ik nog even in het zwembad op het dakterras. Voor het diner heb ik een tafeltje geregeld bij Donjuan — fantastisch goed, een absolute aanrader.
Dag 14: Verhalen, verrassingen en een verlossende bui
Fernando haalt ons op en we dwalen door de oude binnenstad van Cartagena, terwijl hij vol passie verhalen vertelt over de kleurrijke huizen. We duiken een museum in – heerlijk koel! – scoren onderweg een koffie, bezoeken een paar kerken, en voor we het weten zijn er zomaar 2,5 uur voorbij gevlogen.
Fernando tipte een fijne lunchplek, Buena Vida Marisqueria, dus daar beginnen we mee deze middag. Daarna wandelen we door het park richting Getsemaní. In het park spotten we een schattig aapje en zelfs twee luiaards – helaas zonder goede foto’s. Door de hitte houden we het in Getsemaní snel voor gezien en lopen terug naar het oude centrum.
Dag 15: Kaas, zoetigheid en chocolade
Vandaag duiken we de keuken in om Colombiaanse broodjes te maken. En dat betekent maar één ding: verrassende combinaties van kaas én zoetigheid.
Daniel, onze chef en weer zo’n gezellige, praatgrage Colombiaan, vertelt ons vol passie alles wat we moeten weten. Natuurlijk eten we onze zelfgemaakte lekkernijen meteen op — onder het genot van warme chocolademelk mét kaas. Serieus, ik vond de Zweden al raar met kaas in hun koffie, maar dit… dit is next level!
Dag 16: TikTok-tentjes, boottocht en Tierra Bomba
Ontbijten doen we vandaag buiten de deur, bij een chique tentje genaamd Nia. Zodra we binnenlopen roept Ziya meteen: “Ohhhh, deze ken ik van TikTok!”. Ik word helemaal blij van zulke plekjes: goede koffie, Griekse yoghurt met echte granola en fruit, en smoothies die je meteen weer het gevoel geven dat je heel gezond bezig bent.
Ons Cartagena avontuur komt ten einde en rond het middaguur hebben we een boottocht van twintig minuten naar het eiland Tierra Bomba. Hier verblijven we de komende drie nachten, in het zuidwesten van het eiland.
Dag 17 & 18: Chillen, lezen, zonnen en kaarten
Deze dagen staan vooral in het teken van: lezen, kaarten, zwemmen, lekker eten, drinken en natuurlijk… zonnen. Perfecte chilldagen dus!
Dag 19: Laatste dag, laatste zonnestralen
Last but not least: ons laatste dagje hier. Helaas, want Makani Luxury Wanderlust is mij alles meegevallen. Waarom ? Vele eilanden en resorts kennen dagjesmensen vanuit Cartagena en die waren er inderdaad wel, maar hebben ons zeker niet gestoord. Ze zorgden eigenlijk voor extra vertier.
Tot een uurtje of één genieten we nog van het zwembad, maar daarna is het echt tijd om in te pakken, douchen en uitchecken.
We stappen op de boot terug naar Cartagena, en van daaruit gaan we naar de luchthaven van Cartagena. Met paraplu’s in de hand boarden we bij KLM. Klaar voor de terugreis!
Dag 20: Touchdown Schiphol
Touchdown op Schiphol! Wat een avontuur was het weer en Colombia is absoluut een aanrader. Met de juiste gidsen maak je de meest verrassende ervaringen en zorgen tevens ervoor dat je je veilig voelt in hun land.
Ook naar Colombia?
Inmiddels is mijn collega Barbara uitgebreid door Colombia gaan reizen, en hebben we Colombia toe kunnen voegen aan het Talisman aanbod! Mail Barbara dus gerust voor meer inspiratie of een reisvoorstel op maat.
Barbara@talisman.nl of bel naar 088-7755900