J
aren geleden ben ik al eens in Griekenland geweest, op het eiland Rhodos. Dat was een vakantie in mijn studentenjaren en dus heb ik weinig van het eiland gezien en beperkten mijn avonturen zich tot het strand en de kroeg. Het was daarom een feest om dit jaar een deel van onze zomervakantie te mogen doorbrengen op Kreta en Santorini, twee totaal verschillende eilanden met een overweldigende charme en een aantal topresorts.
Omdat we al vroeg van Eindhoven naar Kreta vliegen, overnachten we de avond van te voren in het Novotel naast de luchthaven. Een prima hotel voor een kort nachtje en we staan de volgende ochtend inderdaad in een mum van tijd op de luchthaven. Het is druk, maar omdat er van 23:00 - 07:00 niets mag vliegen vanaf Eindhoven heb je bij een vroege vlucht heel weinig kans op vertraging. Dat is fijn.
Na een vlucht van zo’n 3,5 uur komen we aan op Kreta, waar het een uurtje later is. Wauw, dat is even wennen, de temperatuur hier zit tegen de 40 graden aan! Onze chauffeur staat al klaar met een bordje met onze naam er op, en zigzagt soepel tussen de enorme touringbussen door. Tegen de tijd dat onze ogen aan het felle zonlicht zijn gewend, en we de klap van de hitte hebben verwerkt, zijn we ‘m kwijt. Tegen de tijd dat we hem hebben gevonden heeft hij de auto al lekker gekoeld en zijn onze koffers ingeladen.
Een ritje van een uur brengt ons naar Daios Cove, onze eerste stop. Hier verblijven we drie nachten, en ik ben ontzettend benieuwd! Het hotel is groot naar Talisman begrippen; 300 kamers en suites. Door de hitte zullen we er niet veel op uit trekken dus ik hoop van harte dat de faciliteiten van het resort niet teleur gaan stellen!
We worden met een golfkarretje naar onze luxe suite, mét eigen zwembad, gebracht. Het eerste dat we doen? Een plons! Nog voor ik met mijn ogen kan knipperen heeft Ella haar badpak aan (waar heeft ze die zo snel vandaan?) en ligt ze in het water. De dagen bij Daios vullen we met zwemmen en snorkelen in de zee, zwemmen in het zwembad, lunchen, zwemmen in de zee en dineren. Na het diner duiken we nogmaals in ons eigen zwembad voordat we de avond inluiden met een drankje, terwijl Ella slaapt. Daios biedt veel watersportmogelijkheden, een leuke kidsclub, geweldige spafaciliteiten en als je besluit om geen gebruik te maken van de furnicular of de golfkarretjes maak je hier ook flinke hikes met mooie klimmetjes… De drie nachten vliegen voorbij, we doen voornamelijk en heel veel niets maar dat is absoluut niet erg en vooral erg nodig.
Als je van goed eten houdt zit je hier top, en ook voor wat reuring is Daios een fijne plek. Er treden DJs op (heb je geen last van als je in je suite bent), er koken regelmatig gast-chefs de (Michelin) sterren van de hemel en het aanbod aan restaurants is genereus. Wij begonnen iedere avond met een drankje in de Crystal Box en sloten af met een cocktail in Mixology op het strand.
Na drie nachten Daios worden we naar Elounda gebracht, een leuk dorpje waar het Elounda Gulf Villa’s Resort is gevestigd. Het ligt zo ongeveer op een steenworp afstand van Plaka, waar de boot naar Spinalonga vertrekt. Helaas vinden we het echt te warm voor een uitstapje met kleuter naar dit bijzondere eiland, maar we kunnen ons voorstellen dat het voor velen een hoogtepunt in de reis is! Spinalonga is een voormalige Leprakolonie waarvan de geschiedenis teruggaat tot de 9e eeuw! De vesting die in 1579 door de Venetianen op het eiland is gebouwd, is vandaag de dag nog steeds te bewonderen.
Elounda Gulf Villa’s ligt op een kwartiertje rijden van het strand en telt een aantal grote villa’s en suites. Wat ons gelijk opviel is de vriendelijkheid van het personeel, zowel bij de receptie als in het restaurant. Hier weten ze al snel wie je bent, en wordt je persoonlijk begroet. Erg gastvrij. Wij slapen in de Imperial Spa Villa met Private Pool. Het uitzicht is fenomenaal, maar de villa is gedateerd. De slaapkamer met badkamer, fitness en sauna bevinden zich in het ‘souterrain’ en zijn dus erg donker. Ik kan ook niet goed bedenken waarom iemand met zulk prachtig weer en uitzicht in een kelder in de sauna gaat zitten….
Wij begeven ons eerst richting zwembad, waar ook de lunch wordt geserveerd. Na de lunch, die overigens van een topniveau was, maakt Ella al snel vriendinnetjes. De sfeer hier is ongedwongen en door de kleinschaligheid is het fijn en overzichtelijk. Wij lezen een boek en genieten van het uitzicht, terwijl Ella verstoppertje speelt met de andere meiden.
De volgende dag besluiten we het privéstrand van Elounda te bezoeken. Met de shuttle staan we er in een mum van tijd. Plaka, vanwaar de boot naar Spinalonga vertrekt, bereiken we in minder dan tien minuten. Vanaf hier is het nog zo’n vijf minuutjes naar het Elounda strand. Het privéstrand heeft fijne ligbedden en in de Beach Club worden smakelijke gerechten geserveerd. Hier kan je het prima een dagje volhouden en dat doen we dan ook!
Na twee nachten in Elounda is het helaas tijd om Kreta te verlaten. Ik besef dat we weinig van het eiland zelf hebben gezien maar heb ook erg genoten van de rustige oostkust en het strand! Voor een volgend bezoek staan Knossos, de beroemde hoofdstad van het Minoïsche Kreta, en Spinalonga zeker op de planning!
Ik had wat zenuwen voor de veerboot naar Santorini. Niet alleen wisten we niet zo goed wat we konden verwachten, ook waaide het nogal en worden we alledrie snel zeeziek… De zorgen verdwenen als sneeuw voor de zon (niet zo moeilijk in 40 graden) zodra we aan boord stapten. De koffers moesten we aan boord in een bagagerek achterlaten, nadat we ze eerst een trap op moesten sjouwen. Dat was even zwoegen (vooral voor Simon), maar daarna konden we met onze VIP tickets wapperen die ons toegang gaven tot het bovenste deck, waar we in heerlijk comfortabele stoelen konden ploffen. Wat een luxe.
De twee uur gingen snel voorbij, en net voordat we Santorini bereikten werden alle passagiers voor Santorini met militaire duidelijkheid verzocht alvast bij de uitgang klaar te gaan staan. Dag VIP, hallo massa. Zodra het luik open gaat worden we van boord geveegd en staan de passagiers die van Santorini naar Naxos varen alweer te popelen om aan boord te stappen. Wij sporen onze chauffeur op en begeven ons net op tijd (voor alle touringcars) over de smalle bergpas het eiland op. Het kan hier nogal opstropen wanneer de vele bussen de bochtjes door moeten en dus loont het om enige snelheid te betrachten bij aankomst!
Andronis Wellness Concept
Het overvalt me direct bij aankomst op Santorini; wat een klein, croissant-vormig eiland is dit! De dorpjes zijn letterlijk op de kraterrand gebouwd en op sommige punten is het eiland ontzettend smal. Ik zie veel wijngaarden (dat belooft wat!) en met zo’n twintig minuten staan we bij Andronis Wellness Concept waar we hartelijk worden welkom geheten door het voltallige team. Onze kamer is al klaar en dus checken we direct in. Oeps, even oppassen met omkleden want het terras van onze cozy suite grenst aan het wandelpad van Fira naar Oia en er komen dus best wat mensen langs gewandeld. We duiken gelijk het zwembad in en begroeten de oververhitte wandelaars met enthousiasme. Daarna lunchen we en besluiten we richting Oia te gaan, het beroemde plaatsje met de magische zonsondergang. Het valt me alles mee, de drukte. We slenteren door de smalle straatjes, lachen om influencers die letterlijk op daken klimmen voor het perfecte plaatje, lachen om daken waarop ‘do not stand here’ geschilderd staat en genieten van een lekker diner in Lotza’s, een lokaal restaurantje met uitzicht op zee en de mensenmassa. Het wordt steeds drukker, en ik realiseer me dat de hordes mensen zich nu naar het uiterste puntje van Oia, waar ze rijen dik ‘genieten’ van de zonsondergang. Wij lopen in tegengestelde richting, vinden onze chauffeur en zijn precies op tijd terug in Andronis waar we op het terras uitkijken over de Caldera, Oia en de zon in de zee zien zakken. Niets meer aan doen.
De volgende dag gaan we het water op! Vanuit de haven van Oia vertrekt onze boot met slechts tien mensen aan boord. Van 09:00 - 15:00 varen we door de Caldera, de met zee gevulde krater die zo’n 3.600 jaar geleden ontstond toen het ronde vulkanische eiland uitbarstte, kromp en instortte. Onze eerste stop zijn de zwavelbaden bij het eiland Kameni, er wordt aangeraden om sieraden uit te doen en na afloop goed af te spoelen als je geen verkleurde zwemkleding wilt. Het gele/ bruine water ziet er niet heel aantrekkelijk uit maar is lekker warm.
Daarna varen we langs de beroemde stranden zoals Black Beach en Red Beach. Ze liggen aardig afgelegen en we aanschouwen ze vanaf het water, terwijl we zelf zwemmen en snorkelen. Er wordt een heerlijke lunch klaargemaakt, en we genieten van het uitzicht terwijl we een welverdiende Griekse salade eten.
Om 16:00 zijn we terug bij Andronis, waar we natuurlijk nog even in ons eigen zwembad springen en wat drinken. Ik was niet helemaal weg van de menukaart in het hotel, en daarom besluiten we in het aangrenzende dorpje wat te gaan eten. We vinden een nieuw restaurant genaamd Ammilos waar we een tafeltje krijgen met uitzicht op de Caldera. George, onze ober en Ella worden al snel vrienden en we genieten van sublieme gerechten, top uitzicht en goed gezelschap. Zo goed, dat we besluiten om de volgende avond hier opnieuw te dineren!
Op onze laatste dag in Santorini bezoeken we het Atlantis Museum, al was een bezoek aan de opgravingen bij Akrotiri ook erg interessant geweest! Voor Ella denken we dat het Atlantis museum interactiever is, en dat klopt ook. Atlantis wordt door Plato beschreven als een aards paradijs dat ten onder gaat aan natuurrampen. De theorie dat Plato geïnspireerd was door de vulkanische gebeurtenissen op Santorini omstreeks 1600 v. Chr. wordt hier verder uiteen gezet. Behalve de 9D film, die zelfs voor volwassenen nogal heftig is, is het verder een leuk museum om met kinderen doorheen te lopen. Het geeft een geweldig inkijkje in Santorini, het ontstaan van het eiland door de vulkaanuitbarsting en de geschiedenis van het eiland. Eenmaal weer buiten steken we de weg over, want ik heb een leuke keramiekwerkplaats gezien. En ja hoor, de laatste vakantie euro’s worden hier gespendeerd terwijl Ella met Mr. Salsa (de hond) knuffelt. We lunchen bij een lokaal bakkertje, voordat we terugkeren naar het hotel.
Terwijl ik verschillende kamers bekijk en een drankje drink met de General Manager, doen Simon en Ella bommetjes in het grote zwembad (er zijn gelukkig geen andere gasten). Ella kijkt uit naar het diner ‘bij George’ vanavond en ook wij zijn blij dat we onze laatste avond hier mogen afsluiten.
Van Santorini vliegen we in zo’n 3,5 uur terug naar Amsterdam, waar we gelijk belanden in de NS hectiek. Het doet ons direct terugverlangen naar het simpele eilandleven…..
Ook een reis maken naar Kreta en/of Santorini? Neem dan contact op met Griekenland specialist Annelies via annelies@talisman.nl of bel haar op 088-7755900.
Accommodaties uit dit reisverslag