N
adat ik de wachtrijen op Schiphol heb overleefd, is het tijd om te boarden voor mijn vlucht naar Noorwegen. Ik mag namelijk mee op een Noordpoolexpeditie van de legendarische Quark Expeditions aan boord van de Ultramarine. Wat een droom! Ik kan het nog steeds niet geloven.
Eenmaal in Oslo ben ik in een mum van tijd bij het Radisson Blu hotel, tegenover de luchthaven. Hier moet ik mijn PCR test en vaccinatiebewijzen laten zien en ook wordt er een antigen test afgenomen. Ik ga vroeg naar bed, morgen om 07:00 moet ik inchecken voor mijn chartervlucht naar Longyearbyen.
Longyearbyen
Het is vandaag een nationale feestdag in Noorwegen dus iedereen slaapt uit, maar ik niet. Mijn wekker gaat om 05:30 en na een snel ontbijtje check ik in voor de charter. Alles verloopt hier lekker vlotjes, geen lange rijen en boze mensen. Fijn. Na een vlucht van drie uur doemt onder me een witte wereld op. Geweldig! Bij aankomst worden we per bus naar de Ultramarine gebracht. Hier krijgen we eerst de lunch geserveerd en daarna wordt ik naar mijn suite aan boord gebracht. Deze heeft een balkon, hoe geweldig!
In de middag is het druk. We krijgen een briefing, een safety drill, we passen onze laarzen en onze parka, krijgen informatie over de activiteiten…Eindelijk is alles afgevinkt en kan ik het deck op. De wereld is zo onwerkelijk mooi hier! Helderblauw zijn de lucht en het water, superwit de sneeuw en het ijs. Het contrast beneemt me de adem.
Tijdens het diner wordt er omgeroepen dat ze heel in de verte een ijsbeer hebben gespot. Iedereen haast zich naar buiten en het eerste kwartier kan ik enkel turen naar het ijs. Geen ijsbeer te zien. Maar dan zie ik een vlekje bewegen en yes! Ik spot de ijsbeer! Hij komt steeds beter in beeld en ik heb zeker 1,5 uur op het deck naar de ijsbeer staan kijken.
Om 22:00 is het hier nog klaarlicht, het wordt hier de hele dag niet donker. Op geen enkel moment. Terwijl ik terug in mijn suite ben, gaat de telefoon. Meer ijsberen gespot! Vlug terug naar het deck en nu weet ik hoe ik moet kijken. Ik zie ze al snel; een groot mannetje die een vrouwtje heeft weggejaagd. Ze ligt verslagen languit op het ijs. Het is middenin de nacht maar nog steeds stralend weer. Heel raar om nu te gaan slapen!
Eerste zodiac en wandeling op de Arctic
Ik heb mijn wekker voor 07:00 gezet maar dat blijkt overbodig. Stipt om 07:00 schalt er muziek uit de luidsprekers in mijn suite met het verzoek om wakker te worden. Terwijl het buiten super koud is, stap ik mijn warme badkamer in. Deze heeft vloer - en wandverwarming. Dat is wel erg lekker in deze koude contreien maar ook een beetje overbodige luxe. Het hele schip is overig goed verwarmd.
Vandaag gaan we er op uit. In de ochtend hebben we een zodiac-tocht langs de kliffen waar duizenden vogels nesten hebben gebouwd. We kunnen erg dichtbij komen, in tegenstelling tot vorige week toen hier nog 500 meter aan ijs lag. Onze bestuurder van de zodiac vertelt leuke verhalen onderweg en eenmaal terug bij het schip wordt de lunch geserveerd. Daarna kunnen we een uurtje ontspannen terwijl we naar het volgende punt varen. Om 15:00 gaan de zodiacs weer te water en worden we aan land gebracht. Door al die laagjes kleding is het moeilijk bewegen en dus val ik op twee knieën in de sneeuw zodra ik uit de boot stap. Gelijk gezegend.
Onze groep wordt in vieren gesplitst en we maken een mooie hike. We zien rendieren, ganzen en een poolvos, super. De huisjes van hout die we hier zien zijn te huren voor mensen uit Longyearbyen, die hier met de sneeuwscooter geraken. Met recht een natuurhuisje! Inmiddels is de wind opgestoken en voelt het erg koud. Het water wordt ook onrustig. De zodiac tocht terug is onstuimig en mijn skibroek blijkt niet waterdicht… terug aan boord kom ik bij met een kop warme thee en het vooruitzicht op een lekker diner.
Polar Plunge
Vannacht zijn we een eind richting het noorden gevaren en we zijn bij de 79e breedtegraad aangekomen. Hier drijven hele stukken pakijs, van gigantische afmetingen. Het schip is geen ijsbreker maar stevig genoeg om door een stuk zee ijs te breken. Het voelt dan net alsof er een treinwagon wordt vastgekoppeld. De temperatuur is -7, frisjes dus. Na het ontbijt krijgen we een rondleiding over het schip en bekijken we de verschillende cabins en suites. Daarna krijgen we een lezing over ijsberen en vlak daarna zien de spotters een ijsbeer over het pakijs lopen! Na de lunch stappen we de zodiac in en cruisen we tussen het zee ijs door. Het is dag twee aan boord en op mijn bed ligt alles wat ik aan moet trekken al klaar. Terwijl ik me aankleed, de spullen die ik mee neem aan me hang, in zakken steek en aan mij klik, hoor ik het liedje van The A- Team in mijn hoofd. Het voelt ook alsof ik me iedere keer opnieuw klaar maak voor een missie.
Een enorme walrus ligt te luieren op het zeeijs. Eerst lijkt het een bruine kei op het ijs, maar we komen steeds dichterbij en langzamerhand wordt het een enorme kolos. De stukken zee-ijs bewegen en terwijl wij tussen laantjes varen om dichter bij de walrus te komen, sluiten de zee-ijs delen zich weer. Het is een knap staaltje navigeren, en een van de andere zodiacs kwam even vast te zitten. Dat was even zweten, ook al is het buiten nog zo koud!
En dan wordt de Polar Plunge aangekondigd! Een lange rij van mensen in witte badjas staat op harde Spaanse muziek te wachten om in het ijskoude water te springen. De eerste springt en wordt met luid applaus en geklap onthaalt wanneer hij langs de lange rij witte badjas mensen loopt. Vóór mij in de rij staat een groep Spanjaarden die helemaal los gaan op de Spaanse muziek en swingend komen we dichter bij het ijskoude water. Erin springen is toch anders voor mij dan er zelf in lopen. Ik moest echt even tot drie tellen. Het water is 2 graden en de buitentemperatuur is -8 graden Celsius. Aangehaakt en al, spring ik. Ik was meteen gevoelloos in mijn benen, niet in mijn armen. En terwijl mijn hoofd zei ‘je moet naar het trappetje zwemmen’ zag ik mijn armen een zwembeweging maken maar ik kwam nauwelijks vooruit. Het leek een eeuwigheid te duren voor ik bij het trappetje was. Eenmaal op de kant krijg ik gelijk een shot wodka en het embleem dat bewijst dat ik de Polar Plunge heb gedaan. Natuurlijk ook een luid applaus van allen die nog moeten springen.
Svalbard
Ook vandaag een vroege start en we worden om 07:00 gewekt zodat we om 09:00 per zodiac naar een gletsjer varen. We zijn namelijk op een prachtige plek aangekomen waar twee gletsjers uitkomen in het fjord. Het zonnetje schijnt en dat doet me goed! We varen richting de gletsjer, onze driver is een grote Rus die veel weet te vertellen over de Poolgebieden, ijsberen en walvissen. Hij spot een bearded seal en we zien er nog een aantal zwemmen. We varen een uurtje tussen alle ijsbrokken op het water voor we terug gaan naar het schip en zien daar de twee heliplatforms. Deze mogen rondom Spitsbergen niet gebruikt worden, maar wel rondom Canada, Groenland en Antarctica. Tijdens de lunch vaart de kapitein ons naar de volgende plek in het fjord. De Britten zijn hier in 1911 een marmer bedrijf gestart, met weinig succes. De resten kun je hier nog zien. De Britten hebben niets opgeruimd en alles wat in en rondom Spitsbergen ligt, wordt sinds 1941 gezien als historisch object en mag niet weggehaald worden. We zien hier nog een houten gebouw, roestige machines, een treinspoor en kraan.
We hiken de heuvels op en dat kost best veel energie omdat je voet een heel stuk naar beneden in de sneeuw zakt als je deze wegzet. We zien rendieren en ganzen en zijn meer dan twee uur onderweg voor we weer terug bij het schip zijn. Voor het diner hebben we de gebruikelijke ‘recap’ van de dag, en na het diner is er de bar-talk. Vanavond is het interessant, want een van de gidsen vertelt over haar zee kajak avontuur waarin ze rondom de vier eilanden van Spitsbergen is gevaren. Het was heel indrukwekkend, onderweg hebben ze maar liefst veertig ontmoetingen met ijsberen gehad, op veel dagen beluga’s en walrussen die mee zwommen. Omdat de zon hier niet ondergaat konden ze vele uren doorvaren. Onderweg moesten ze hun weg door ijs weten te vinden, op zoek naar stukjes land om te gaan slapen. Als ze sliepen, hadden ze om beurten berenwacht om niet verrast te worden door een ijsbeer. Negentig dagen later kwamen ze in Longyearbyen aan en hadden ze het volbracht. Ik doe het ze niet na, maar duik geïnspireerd mijn bed in.
Svalbard
Het is alweer de laatste dag in deze onwerkelijke wereld. Gisterenavond zijn we richting het zuiden gevaren op open zee en het schip ging behoorlijk heen en weer. Vroeg naar bed en hopen dat je snel in slaap valt, is het beste medicijn. Deze ochtend staat er een excursie aan land op het programma. We gaan op zoek naar puffins ofwel papegaaiduikers. Helaas waren ze er niet maar het was vermakelijk om door de sneeuw te lopen. Daarna varen we een stukje per zodiac langs de kliffen en zien we veel vogelnesten en een poolvos die zijn sneeuwwitte vacht al had omgeruild voor een donkergrijze. Hij viel zo goed op in de sneeuw. Tijdens de lunch varen we verder het fjord in en zien we hele stukken pakijs in het water drijven. Hier liggen een drietal walrussen te rusten en we zien op vier verschillende plekken zeehonden liggen.
In vergelijking met Antarctica moet je echt zoeken naar dieren en zie je ze vaak alleen. Op de Zuidpool stelen de grappige pinguïns iedere dag de show en zijn ze met duizenden, als ook hele kolonies zeeolifanten. Zeehonden zie je daar ook vaker dan ik ze hier zie. Voor walvissen moet je op beiden polen geluk hebben.
In de middag varen we rustig verder en geniet ik buiten van het geweldige uitzicht. Leuk vind ik de vogels, een meeuwensoort denk ik, die dicht langs de boot zweven. Om 17:00 hebben we een briefing over het vertrek morgen. De ‘recap’ wordt uitgesteld want…. er is een ijsbeer gespot op het pakijs. Was ik net bezig om al mijn winterkleding in mijn koffer te proppen…Snel alles er weer uit en aantrekken! Een beter afscheid kan toch niet! Een ijsbeer die ons vaarwel zegt.
We dineren heerlijk en de hele crew wordt in het zonnetje gezet. De kapitein kwam ons gedag zeggen en we proosten met een glaasje champagne.
Longyearbyen - Oslo
Het verzoek is vandaag om om 06:30 je koffer buiten je suite te zetten. Om 08:00 verlaten we het schip en hebben we een bustochtje door Longyearbyen. Onze gids is Mexicaans en de chauffeur komt uit Argentinië. Ook al is het niet het mooiste stadje, het heeft wel iets bijzonders. Er wonen 2500 mensen waarvan bijna 500 studenten. De huisjes zijn van hout en in verschillende kleuren geschilderd. We bezoeken de kerk, erg gezellig. Na de dienst nemen de mensen plaats in de lounge en delen koffie en wafels met elkaar. De volgende fotostop is het ‘ pas op ijsberen’ verkeersbord. Ook leuk is dat je hier weinig auto’s ziet maar des te meer sneeuwscooters die overal geparkeerd staan.
Omdat we even wat vrije tijd hebben ga ik op zoek naar de Funken Lodge, de plek waar onze Talisman reizigers verblijven als ze hier moeten overnachten.
Het ligt centraal in het stadje, vlakbij de hoofdstraat. De lodge heeft een leuke sfeer, en doet fijn aan.
De vlucht naar Oslo duurt bijna drie uur en vanuit de luchthaven van Oslo naar het centrum is erg makkelijk. In twintig minuten sta ik op het centraal station van Oslo en mijn hotel ligt slechts op een paar minuutjes lopen. Wat een gezellige stad is dit! De zon schijnt, er zitten veel mensen op het terras en de stad bruist. Ik slaap in hotel Amerikalinjen, het doet me een beetje aan hotel New York in Rotterdam denken. In de haven eet ik in een restaurantje heerlijke Noorse zalm en ik loop na het eten nog wat rond. Het is al na middernacht als ik uiteindelijk mijn bed in duik.
Oslo
Alweer een vroege start, ik raak er nog aan gewend. Het ontbijt is voedzaam en zeer vers. Ik ga voor de vegetarische optie waar een spinazie omelet bij zit, yoghurt met granola, brood van de bakker met kaas en avocado en vers fruit. Alles smaakt even lekker, wat een fijn begin van de dag. Nog een goede espresso en hup naar de trein.
De vlucht naar huis verloopt voorspoedig en met een rugzak aan verhalen kom ik terug in Rotterdam aan.
Wat een reis!
Één om nooit te vergeten.