Geplaatst op

I n december zijn Martine en ik voor Talisman een week naar Namibië geweest. Het was een afwisselende reis waarbij we veel indrukken en nieuwe ideeën hebben opgedaan.

Vanaf de top realiseer je je extra de ongelofelijke uitgestrektheid van het gebied en het totaal ontbreken van bebouwing of menselijke bedrijvigheid. Wauw!

Na aankomst in Windhoek begonnen we onze self drive naar de eerste locatie in het NamibRand Nature Reserve; Wolwedans.

Het eerste deel van de route was vrij eenvoudig over een verharde rechte weg maar op een gegeven moment moesten we rechtsaf slaan en begon de gravel weg. Dat vonden we wel even spannend maar de auto was stevig met goede grote dikke banden dus geen enkel probleem. Bij het eerste tankstation in Maltahohe hebben we de tank gelijk vol laten gooien want dat was ons duidelijk van te voren gezegd. Je vindt niet zoveel tankstations op deze verlaten route. Ook hadden we onthouden dat we de bandenspanning even moesten laten controleren en eventueel wat lucht eruit laten lopen. Dus ook dat hebben we netjes in orde laten maken.

We vervolgden onze reis en genoten van het uitzicht over de uitgestrekte vlaktes, de prachtige kleuren die in groot contrast staan met de helderblauwe hemel. Verschillende landen kwamen in onze gedachte voorbij. Zo leek het landschap soms net de Outback van Australië en dan weer Mexico, maar nee dit is het echte Namibië.

De volgende dag reden we naar de rand van het Namib Naukluft Park. Wederom een mooie rit waar we wat langer over deden dan omschreven stond. Elk moment wilde we eigenlijk stoppen om weer een mooie foto te maken.

Dan weer van een groepje zebra’s, gemsbokken (orix) en heel bijzondere zwart met roodgekleurde rotspartijen. In de middag arriveerden we bij Little Kulala om vanuit hier het Namib Naukluft National Park te bezoeken. En Little Kulala is één van de beste opties voor wie de Sossusvlei in dit park wil beleven! De lodge heeft een eigen toegang zodat je als één van de eerste bij de Sossusvlei kunt zijn. In het park vindt je een zee van zand en golvende duinen die door de wind zijn gevormd.

Eind van de middag konden we onze huurauto even laten staan en gingen we op pad met onze gids Ben van Little Kulala. Hij nam ons mee naar één van de grootste duinen; Big Daddy. Onderweg genoten we wederom van de verschillende kleuren en prachtig vormen van het duinlandschap. Dit zijn de hoogste zandduinen ter wereld, vertelde onze gids Ben. Aan het einde van de weg parkeerde hij de auto en liepen we het laatste stuk door het zand naar de voet van de Big Daddy. Ben vertelde ons ondertussen meer over het ontstaan van deze duinen en vond, tot onze verbazing, een gekko die we even van dichtbij konden bekijken.

Helaas was er geen tijd voor ons om de grote duin Big Daddy te beklimmen maar wie fit is en ’s ochtends vroeg komt wordt na de beklimming beloond op een geweldig uitzicht. Gelukkig konden wij nog wel een wandeling door de Deadvlei maken. Een opgedroogd meer met zwart gekleurde bomen die al honderden jaren dood zijn en hier contrasteren met de witte opgedroogde modder, de rode zandduinen en de blauwe hemel. Fotografen halen zeker hun hart op bij al deze fraaie lijnen en kleuren!

De volgende ochtend zijn we om 5 uur opgestaan om in ieder geval Dune 45 te kunnen beklimmen. Vanaf de top realiseer je je extra de ongelofelijke uitgestrektheid van het gebied en het totaal ontbreken van bebouwing of menselijke bedrijvigheid. Wauw! Na de beklimming kwam het ‘toetje’, een activiteit die de belevenis absoluut compleet maakt; naar beneden komen! Omhoog namen we de rand van de duin, maar bij het afdalen sprongen we in een soort van slow motion langs de zijflank naar beneden. Dat gaf een heerlijk gevoel. In de Namib-woestijn kan het overdag gemakkelijk 40 graden worden. Advies is dan ook, voor wie een duin wil beklimmen, om de koelte van de ochtend te benutten.

Na al deze leuke excursies namen we afscheid van onze gids en stapte in onze huurauto om de reis te vervolgen.

De bestemming van vandaag was Swakopmund, nog zeker 6 uur rijden zijn. Wederom over een gravel weg waarvan twee gedeeltes vrij pittig zouden zijn. Maar heel belangrijk; eerst even tanken! Gelukkig viel de route achteraf qua moeilijkheid enorm mee en hebben we tijdens het diner in een leuk restaurantje aan zee nog even nagenoten en gepraat over al onze indrukken op het eerste gedeelte van onze studiereis per huurauto door Namibië. Het vervolg van de reis vond plaats per klein vliegtuigje, weer een heel andere manier van reizen en beleven! Binnenkort meer!