A
an de drukte op het perron was goed te zien waar de Venice Simplon-Oriënt Express zou arriveren. Perron 4B op Amsterdam Centraal Station stond vol met fotografen, fans en…. een handjevol hele gelukkige reizigers. Die pikte je er natuurlijk meteen uit. Dure koffers, grote glimlach. En geen jeans en sneakers. Want dat is not done aan boord van deze superdeluxe trein.
En zo zakken onze hakken even later weg in het tapijt aan boord van wagon H, in de Venice Simplon-Oriënt Express. Onze coupe bestaat uit een bank, een tafeltje en een kast waarin een wastafel verborgen zit. Nikolai, een van de 45 personeelsleden aan boord van de trein, bedient ons op onze wenken. Hij begint met een lekker glaasje Taittinger. Waarom niet. Het is tenslotte 09:30 en we hebben er al een flinke reis opzitten vanuit Breda en Bergen op Zoom.
Als Niko (we mogen hem Niko noemen) er niet al voor heeft gezorgd dat er een koffie klaarstaat, kunnen we het door het drukken op een belletje bij hem bestellen. I am small but strong madam, zegt hij terwijl hij onze koffers op de bagagerekken boven zijn hoofd tilt.
De Venice Simplon-Oriënt Express is een art-deco design icoon op de rails. De eerste treinrit vond op 4 oktober 1883 plaats, met passagiers als Tolstoy, Marlene Dietrich, Trotsky, Lawrence of Arabia en Mata Hari aan boord. Tot op de dag van vandaag verschijnt de trein in beroemde Hollywood films; The Spy Who Loved Me (1963), Murder on the Oriënt Express (2017) en vele andere films. En zo werd de Venice Simplon-Oriënt Express een van de meest besproken treinreizen ter wereld. De originele slaaprijtuigen uit de jaren ‘20 en ‘30 hebben een geniaal design en bijna enkel authentieke elementen die prachtig bewaard zijn gebleven. De drie restaurant rijtuigen bieden een elegante en verfijnde sfeer en overal aan boord proef je de nostalgie. Ieder rijtuig vertelt een eigen verhaal, laat je hierin vooral meevoeren!
Het is 09:30 als de trein vertrekt. We worden uitgezwaaid door de vele fotografen, journalisten en fans op het perron. Rustig rijden we door Nederland, we trekken veel bekijks. Niko komt ons vragen hoe laat we willen lunchen. Om 12:00 of 14:00? We kijken elkaar aan; het was vroeg vanmorgen! Doe maar 12:00 dus. En zo schuiven we om 12:00 aan in een van de drie restaurants aan boord. We beginnen in Oriënt, waar we genieten van drie gangen vol lekkers. Met, natuurlijk, een bijpassend glaasje bubbels.
Na de lunch nemen we weer plaats in onze cabin suite, we verzetten wat werk en maken ons klaar voor het diner waarvoor we om 20:00, in avondjurk, worden verwacht. Tegen de tijd dat we plaatsnemen in restaurant Etoile Du Nord rijden we de voorsteden van Parijs in. We proeven kreeft en drinken - jawel - champagne. Ongelooflijk knap hoe de sublieme smaakvolle gerechten aan boord worden bereid. Niet alleen is de keuken enorm krap, de trein hobbelt ook nogal (vooral bij Parijs) wat het bereiden niet makkelijker lijkt te maken. Ook de Nederlandse Pieter, die onze glazen nog eens bijvult, blijkt over een zeer stabiele arm te beschikken. Hij vertelt wel dat hij weer even moest wennen, dit is de eerste reis sinds Covid en hij was vergeten hoezeer de trein kan schommelen. Gelukkig schenkt hij ons champagne, en geen rode wijn…De band begint te spelen, de sfeer aan boord is geweldig! Zometeen in Parijs komen er nog wat nieuwe reizigers aan boord. Goed om te weten, maak je de reis van Parijs naar Venetië dan mis je dit diner dus, en begin je direct aan de nacht. Vandaar dat veel reizigers de reis liever andersom maken, van Venetië naar Parijs. Want het diner is toch wel heel erg bijzonder!
Als we terugkomen in onze ‘suite’ treffen we een stapelbed. Annegiene klimt bovenin, ik maak het mijzelf gemakkelijk beneden. Jeetje, de laatste keer dat ik in een stapelbed lag kan ik me niet eens meer heugen! We houden ons raam op een kiertje. Iets meer geluid, maar wel lekker die frisse lucht. Vooral wanneer we wakker worden de volgende ochtend, en we de gordijnen opendoen. We zitten in de Alpen!
Niko zorgt ervoor dat het stapelbed weer wordt omgetoverd in een bank, en serveert ons dan ons ontbijt. Een goede cappuccino, lekkere croissants en vers fruit. Helemaal prima om zo wakker te worden. Ondertussen maakt de trein veel bochten en kunnen we dus af en toe ook uit het raampje spieken om de trein ook van de buitenkant te zien. Er is minder bekijks langs de route, dat zal wel komen omdat het traject Parijs- Venetië met enige regelmaat wordt gereden. Ze zullen het hier gewend zijn.
Na het ontbijt pak ik mijn boek erbij, Annegiene ook. Het enige geluid komt van buiten, en soms werpen we een blik op de prachtige landschappen die in Zwitserland aan ons voorbij trekken. We stoppen net voor de grens met Italië en gaan een half uurtje van boord. Met vaste grond onder mijn voeten schommelt het in mijn hoofd nog wat verder, zo gewend ben ik geraakt aan het ritme van de trein! De fotograaf van Vogue, die ons gisteren bij het diner ijverig kiekte, heeft nu een aantal van de stewards opgetrommeld voor een foto. ‘Onze’ Niko staat er ook bij, en we besluiten van de gelegenheid gebruik te maken om zelf ook even met ze op de foto te gaan voor we weer aan boord stappen. Het is pas 12:00 en het lijkt nog maar een klein stukje naar Venetië. Toch gaan we pas om 19:00 arriveren, er moet nog een locomotief vervangen worden en dat schijnt lang te gaan duren. De lunch, in Côte d’Azur, is wederom heerlijk. Hoe kan het ook anders. We nemen de tijd en terwijl Pieter wat Venetie tips voor ons opschrijft genieten wij van het dessert.
Terug in onze cabin beginnen we maar eens met het inpakken. Dat is nog niet makkelijk, in zo’n kleine ruimte. Maar toch krijgen we de koffers dicht, en installeren we ons voor het laatste stukje want het eindpunt komt in zicht. We naderen een enorme lagune, Niko komt ons vertellen dat we er bijna zijn, en inderdaad. Wanneer we wat verder uit het raam leunen zien we Venetië al voor ons opdoemen. Op het station worden we verwelkomd door het vriendelijke personeel van Cipriani, a Belmond Hotel. We rollen onze koffers door het station, en dan krijg ik een eerste echte goede indruk van Venetië. Onze taxi ligt namelijk al klaar; een prachtige boot die ons over de Grand Canal naar Giudecca Island zal brengen.
Op naar ons volgende avontuur!
De treinreis Amsterdam - Venetië vindt slechts eenmaal per jaar plaats. Echter wordt het traject Venetië - Parijs en v.v. vaker gereden. Wij zouden beginnen met een verblijf in het Cipriani Hotel, om vervolgens met de Venice Simplon-Oriënt Express naar Parijs te reizen. Je stapt dan rond 09:00 aan boord en komt de volgende ochtend om 09:00 in Parijs aan. Zo geniet je van een driegangen lunch en viergangen diner aan boord en haal je het beste uit deze unieke beleving. We boeken dan graag nog een mooi verblijf in Parijs, en daarna reis je per trein (Thalys) of vliegtuig terug naar Nederland of België.
Mail ingrid op ingrid@talisman.nl voor meer informatie of vraag via de onderstaande button meer informatie aan.