De vooroordelen voorbij in India

Wie wil er nu naar India op vakantie? Het commentaar dat wij voor vertrek kregen op onze reis naar India was niet van de lucht. India is volgens de thuisblijvers onveilig, vies en arm. Niet iets voor beschaafde Nederlanders. Alleen verdwaalde mensen zoeken in India een nieuw geestelijk begin aan de oevers van de 2500 kilometer lange Ganges. Gelukkig zijn de meningen van de thuisblijvers niet maatgevend geweest voor onze keuzes. Die van Talisman wel. Talisman begeleidt ons iedere keer opnieuw bij het kiezen van de mooiste belevenissen en verblijfplaatsen. 

Onze reis naar India start in New Delhi. Een stad met veel bezienswaardigheden en een groot contrast tussen arm en rijk. Het is een hoofdstad die anders is dan alle andere. Fietsen in Old Delhi is alsof je eeuwen teruggaat in de tijd. In de nauwe steegjes zie je de inventiviteit van de burgers. Rijdend in een auto met chauffeur verbaas je je over de chaos in het verkeer en de flexibiliteit van de verkeersregels. Het welkom in het hotel voelt als het binnenstappen op een filmset.

Hoe anders is de deelstaat Kerala, in de zuidelijke punt van India. Hier voltrekt het leven zich in een andere versnelling. Kerala is voor tachtig procent christelijk en kent bijna geen ongeletterdheid. Dat moet je met een korreltje zout nemen, omdat het kunnen schrijven van je eigen naam hier doorgaat als test voor het kunnen lezen en schrijven.

De bewoners zijn allervriendelijkst. Zo vriendelijk dat we altijd terugzwaaien en een praatje maken. Ook vissers voor de kust roepen en zwaaien tijdens een strandwandeling uitbundig naar ons. Goh, wat een vriendelijke mensen zijn dat hier toch. Wanneer we tien meter verder zijn gelopen, wordt pas duidelijk waarom de vissers naar ons roepen en zwaaien. Een indringende sirene maakt een einde aan onze wandeling in een prachtige wereld. We overschrijden op het strand de grens van een goed verscholen militaire basis. Dat staat in het Hindi aangegeven op een bord, maar dat begrijpen we pas achteraf.

Op de foto gaan is in India nog een ware belevenis. Wat begint met één persoon, eindigt altijd in een groepsportret. Broertjes, zusjes, vriendjes, opa's, oma's: iedereen komt in een mum van tijd aansnellen. Met op ieders gezicht altijd een brede glimlach.

Niet alleen de mensen zijn prachtig en kleurrijk, ook de landschappen zijn oogstrelend. Een trotse Indiër vertelt aan iedereen die het wil horen dat India gemiddeld elke zeven kilometer verandert van landschap. Ongerepte stranden, imposante watervallen, overweldigende wildparken en uitgestrekte theeplantages: je vindt het hier allemaal.

Bij elk verblijf staan fietsen klaar. Daar maken we veel gebruik van, met of zonder gids. Op de fiets zie, ruik  en proef je het echte leven, weg van de drukke doorgaande wegen. De bevolking is overal hartelijk en vooral nieuwsgierig. 'Hellooo, what is your name, where you come from?'

We waaien aan bij een school en krijgen van een klas met drie- en vierjarigen een voorproefje te zien van het optreden dat ze over twee weken gaan geven. In ruil leren we ze de Hollandse polonaise. Wat een plezier voor de kinderen die de discipline met een stok aangeleerd krijgen.

Een andere dag belanden we in een katholieke kerk en zijn we meer dan welkom bij een christelijke bruiloft. Een kerkdienst die een bijzondere mix is tussen de rooms-katholieke pracht en praal, het voorlezen uit de bijbel door een gemeentelid als protestants gebruik, de Hindoestaanse offers en een kerk zonder stoelen en banken zoals in de islam gewoon is. Een kinderoppas bestaat niet. Iedereen mag in- en uitlopen tijdens de dienst. Opzwepende drumritmes houden de kerkganger bij de les.

Overal ontvangen de mensen ons met open armen en nodigen ze ons uit om deel te worden van de groep. Hoe arm ze ook zijn, ze zijn trots op wie ze zijn en wat ze hebben. De vissersvrouwen laten zich met veel plezier fotograferen. Ze gaan de vis schoonmaken. Op de vraag waar de vis is, komt het nuchtere antwoord: 'in de zee'. Altijd gegarandeerd verse vis dus. Het eten is overal voortreffelijk, met boeiende gesprekken als omlijsting. We leren veel over de duizenden kasten, het uithuwelijken en de problemen van alledag.

India is anders. Dat zien we, dat horen we, dat proeven we. Wat is het mooi dat we dat met eigen ogen hebben kunnen ervaren.

Arjen en Janneke Meijer