V
anuit Chili reis ik door naar een van de meest afgelegen plekken ter wereld: Paaseiland. Al sinds ik mijn reis begon, keek ik uit naar dit moment. Rapa Nui, zoals de bewoners het noemen, ligt duizenden kilometers van het vasteland en heeft zijn eigen ritme, cultuur en verhalen. Tijd om zelf te ontdekken wat dit mysterieuze eiland zo bijzonder maakt.
Om naar Paaseiland te gaan heb je een FUI nodig, formulier met je gegevens en bewijs van hotelreservering. Op de luchthaven is er een aparte douane rij voor Paaseiland waar je deze papieren moet overleggen.
De vlucht duurt bijna zes uur, met Latam. Dit is de enige luchtvaartmaatschappij die op het eiland vliegt. Bij aankomst in Hanga Roa hoor ik de muziek al van veraf; er staat een muzikaal welkomstcomité voor ons klaar en iedereen krijgt een bloemenkrans; welkom op Paaseiland!
Ik word door mijn gids opgehaald en samen bekijken we vier hotels voordat ik word afgezet bij Explora Rapa Nui. Cecilia, mijn gids, vertelt me super veel over het eiland en het leven hier, erg leuk om te horen. We rijden door het stadje Hanga Roa en ik geniet van het uitzicht op de oceaan en het heerlijke weer met een fijn zeewindje. De lokale mensen op dit eiland voelen zich hier veel meer bij Polynesië horen dan bij Chili en dat zie je ook.
Explora Rapa Nui ligt buiten het stadje op een grandioos mooie plek, op een heuvel en alle kamers hebben oceanview. Iedereen noemt je meteen bij je voornaam. Ik verken het hotel en krijg uitleg over de tours, het wordt nog proppen want ik ben hier maar één dag!
Paaseiland
Wat een geweldige dag vandaag. Het begon al goed met een mooie zonsopkomst en een lekker ontbijtje. Dan gaan we op pad naar Mahatua. We beginnen bij het begin, bij de plek waar de Rapa Nui veel geschiedenis hebben en waar de eerste mensen van buiten aankwamen. We doen een wandeling langs de kust, zo’n zeven kilometer en komen langs verschillende stenen overblijfselen. De voornaamste zijn de platforms waarop de Moai stonden. Maar ook drie ronde bouwwerken die dienden als observatorium om naar de sterren te kijken als ook vuurtorens voor de vissers zodat ze hun weg naar huis konden vinden door binnenin een vuur te maken. De drie bouwwerken waren ook opgesteld als wegwijzer voor de beste visplek voor tonijn en marlijn.
Aan het eind van de wandeling is een gigantische Moai. Hij is gevallen met zijn gezicht naar beneden en zijn haar gemaakt van bruine steen, ligt wat verder. Het is één van de grootste Moai op het eiland van wel twaalf meter. Aan deze kant van het eiland zijn er twee zandstranden, één aan iedere kant van de berg. Het is mogelijk om hier te snorkelen, prachtig die turquoise kleur en je schijnt veel vissen te kunnen zien.
We rijden om de berg heen naar het andere strand en archeologische plek Annakena. Wauw, deze plek is in ere hersteld en hier staan de Moai rechtop met gezicht naar land toe zoals ze vroeger ook deden. We krijgen een mooie uitleg over de spirituele betekenis van de Moai. Een duik in dit water kan ik niet weerstaan en het is heerlijk. Ik had het veel kouder verwacht maar de gids vertelt dat het 21 graden is. Helaas is het tijd om terug te gaan naar het hotel voor lunch.
In de middag gaan we weer op pad en dit keer naar de Moai fabriek. Een steengroeve, meer een berg eigenlijk, waar de stam die de Moai maakte bestellingen aannam en de Moai uit de berg beitelden. Overal liggen hier delen onafgemaakte Moai. En ook in de berg zien we allerlei beginnetjes. Zo indrukwekkend dit. Ze werden dus op bestelling gemaakt en als er één klaar was, werd deze in verticale stand naar het betreffende dorp gebracht die de bestelling had geplaatst. Hoe ze dat 600 tot 900 jaar geleden hebben gedaan, kunnen we enkel gissen.
Vanuit de verte is Tongariki te zien, een andere archeologische site waar vijftien Moai naast elkaar staan op een platform aan de kust. Ik heb maar één dag en moest keuzes maken in de plekken die ik wilde zien en kan ik Tongariki dus niet uitgebreid bezoeken.
De moai zijn grote stenen beelden die op Rapa Nui (Paaseiland) zijn gemaakt tussen ongeveer 1250 en 1500 n.Chr. door de oorspronkelijke bevolking. Ze werden uit vulkanisch tufsteen gehouwen en dienden als symbolische voorstellingen van voorouders of leiders, die spirituele kracht (“mana”) bezaten en over hun gemeenschap waakten. De meeste moai staan met hun gezicht naar het binnenland en werden geplaatst op stenen platforms, de zogeheten ahu. Er zijn ongeveer duizend beelden, waarvan sommigen rode stenen hoeden (pukao) dragen als teken van status. Hoe ze verplaatst werden, is lang een raadsel geweest, recente theorieën suggereren dat ze “wandelden” door heen-en-weer te kantelen met touwen. Vandaag zijn ze onderdeel van het Rapa Nui National Park, een UNESCO-Werelderfgoed, en blijven ze een symbool van menselijke creativiteit en mysterie. Als er een ceremonie gehouden werd, werden de ogen van koraal in de kassen gedaan van het beeld en konden de voorouders vanuit zee in de moai komen voor de ceremonie. Als de ceremonie klaar was, keerden de voorouders terug naar zee en werden de koraalogen weer verwijderd.
We maken nog een mooie wandeling, met prachtig weer, over een ‘moai road’. Er waren er vroeger vier, die gebruikt werden om de beelden naar hun plek van bestemming op het eiland te transporteren. Onderweg zien we gesneuvelde beelden, beetje triest met hun gezicht naar beneden en aangetast door de tand des tijds.
We rijden terug naar de lodge voor het diner en mijn laatste avond op dit bijzondere eiland.
Na een goede nachtrust krijg ik het nieuws dat ik nog met één excursie mee kan, voor ik naar de luchthaven moet. We stoppen eerst bij een belangrijke plek waar een platform heeft gestaan met verschillende moai. Je kan goed zien dat het platform gelijkenissen vertoont met de Inca bouwwerken in Peru. Maar wie heeft wie geïnspireerd?
Vervolgens gaan we naar een heel ander deel van de geschiedenis van Rapa Nui, een tijd die ná de Moai beelden kwam: de Birdman periode.
Op het eiland leefden toen verschillende clans. Om het voor het zeggen te hebben op het eiland was er een wedstrijd bedacht. De sterkste jongen van iedere clan werd gekozen. Deze jongens verbleven bij de vulkaan Rano Kau in ronde onderkomens, nu volledig hersteld en zichtbaar voor publiek. Zij wachten daar de komst van de bonte stern af. Zodra deze er waren om hun nesten te maken, daalden de jongens de steile klif af naar het water. Dan zwommen ze naar het eiland Moto Nui, wat hiervoor de kust ligt. Wie het eerste een ei van de stern weer mee terugbracht naar de Tangata Manu, de Birdman, won de zeggenschap over het eiland voor het hele jaar. Deze Birdman periode duurde zo’n 200 jaar lang.
Als je hier op de klif staat, aan de rand van de krater en uitkijkt over Moto Nui, is het niet voor te stellen dat die jongens dat deden, deze Ironman race.
Dan is het tijd om naar de luchthaven te gaan en de vlucht te pakken naar Santiago waar ik Sheila weer zie. We slapen in het Mandarin Oriental hotel, op ongeveer een half uur rijden van de luchthaven. De volgende dag vliegen we met de KLM via Buenos Aires terug naar Nederland. Het einde van een ontzettend nuttige reis door dit uitgestrekte, prachtige land.
Wil je meer weten over Chili, of ben je geïnspireerd geraakt door onze blog(s)? Neem dan gerust contact met me op! Dat kan via ronda@talisman.nl of op 088-7755900
Accommodaties uit deze blog