E
en roadtrip maak je niet alleen, maar met zijn twee. En dus togen Ronda en Sheila samen naar Argentinië, waar ze door de eindeloze leegte in het noordwesten reden.
Er waren uren waarin we geen enkele andere auto passeerden. Geweldig!
Het avontuur begint in Buenos Aires. De stad met de vele gezichten. Het mondaine Recoletta, het hipster Palermo, moderne Puerto Madero en historische San Telmo. We beginnen de dag regenachtig maar al snel breekt de zon door en maken we een stadswandeling met een privé gids. Plaza de Mayo is vooral indrukwekkend, je ziet Evita zo weer op het balkon van het regeringsgebouw staan….
Om 17:40 uur vliegen we naar Salta, ook wel la Linda genoemd. Aangekomen in Salta is het slechts 25 minuten naar Legado Mitico, een typisch Talisman hotel. Een boetiek hotel met slechts elf kamers. We krijgen een welkomstdrankje aangeboden: een glaasje Malbec of Torrontes. Het is zaterdagavond en op straat is het gezellig druk. We lopen nog even een rondje over het centrale plein. Je ziet hier van alles; handelaars, popcornverkopers, jonge gezinnetjes, geliefden en een stel rappers die tegen elkaar rappen met zo’n 50 omstanders… Leuk, die levendigheid op straat.
Roadtrip Salta – Cachi – Los Molinos
Hét kenmerk van Argentinië is Dulce de Leche. Volgens ons eten ze het nergens zoveel als hier. Het begint al bij ontbijt: bakjes vol van dit spul. Bij de koffie is er een heerlijke Alfajor: een koekje met daartussen dulce de leche, eventueel overgoten met chocolade. Bij het toetje voor de lunch eten ze het, bij afternoon tea, bij een lekker ijsje. Kortom, de Argentijnen zijn echte zoetekauwen.
We maken ons klaar voor onze roadtrip; de eerste etappe is van Salta naar Cachi en dan door naar los Molinos. Het is zondag, dus de stad uit rijden is geen probleem, er is bijna geen verkeer op de weg. Deze route is één van de mooiste van Argentinië. Echt fantastisch! Onderweg komen we door verschillende dorpjes en komen we meerdere malen mannen te paard tegen met strak gestreken shirts en overhemden met een soort das. De paarden zijn aangekleed met twee flappen van koeienvel om - zo horen we later - de benen van de gaucho te beschermen. We komen door het dorp Merced dat helemaal versierd is met slingers, bloemen en ballonnen en op het centrale plein mannen met paarden. We parkeren de auto en maken een praatje met één van de mannen. Het blijkt een speciale feestdag te zijn ter ere van de Virgen van Merced, met processie en festiviteiten te paard. Uit de gehele omgeving komen de gauchos naar Merced. Echt geweldig om te zien.
Anderhalf uur vanaf Salta slaan we af naar route 40. Een prachtige bergroute met uitzicht op de bergen die allemaal een andere kleur hebben. We komen langs enorme cactusvelden, een bizar uitzicht. De weg wordt een gravelweg met vele bochten waar we niet harder kunnen dan 40km per uur. Na 4,5 uur komen we aan in het dorpje Cachi. Dit is een levendig stadje en we bestellen hier de befaamde empanadas. Het deeg in deze regio moet de lekkerste zijn in heel Argentinië. En toegeven: de empanadas zijn niet te versmaden.
Op de kaart is het slechts 2cm maar via de gravel bergweg duurt het toch nog 2 uur voordat we bij ons onderkomen van vannacht aankomen, Bodega Colomé. We komen precies op tijd aan voor de tour door het James Turrell museum. Het museum is speciaal gebouwd door de eigenaar, de heer Hess, om de stukken van James Turrell tentoon te stellen. Deze stukken heeft de heer Hess persoonlijk aangekocht. James Turrell is een Amerikaanse kunstenaar die natuurlijk licht met kunstlicht combineert. Je hoeft geen kunstliefhebber te zijn om onder de indruk te zijn van zijn werk.
Roadtrip Los Molinos – Cafayate
Bodega Colomé is ook een echt typisch Talisman verblijf. Alles klopt hier; een hoog service niveau en kwaliteit in alles, ook het eten. Er zijn slecht negen kamers die allemaal uitzicht hebben op de wijngaarden. Hun beroemdste wijnen zijn de Torrontes en de Malbec, waarvan we meteen wat proeven én kopen.
In de ochtend genieten we van een uitstekend ontbijt met uitzicht op de wijngaarden met bergen op de achtergrond en de besneeuwde bergtop Cachi. Vervolgens krijgen we een tour per truck over de vele landerijen. De totale grond die de heer Hess bezit is gigantisch. Er is een boerderij met varkens, koeien en andere dieren om zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn en eten klaar te maken voor de gasten, als ook de 450 mensen die op het terrein wonen. Er is een grote moestuin vol met quinoa, slasoorten, wortels en tomaten. Verder zijn er een kerkje, winkel voor lokale mensen en een klein ziekenhuisje.
Wanneer men hier verblijft, kunnen er op het terrein wandelingen gemaakt worden, onder andere naar een kleine waterval, je kan paardrijden, een bezoek aan de bodega brengen mét proeverij, een bezoek aan het James Turrell museum brengen of gewoon heerlijk relaxen op je eigen terras of aan het zwembad.
Helaas is het tijd om te vertrekken en door te gaan met onze roadtrip. Het duurt 3 uur voordat we bij Cafayate zijn. Maar ook deze dag is te gek met waanzinnige uitzichten, anders dan gisteren maar zeker niet minder mooi. We komen door een soort tunnel van gekke rotsformaties, echt ongekend. We komen bijna niemand tegen; een heerlijk gevoel dat er toch nog plekken zijn waar je min of meer helemaal alleen bent.
Roadtrip Cafayate via Salta naar Purmamarca
We starten vandaag vroeg want we hebben een grote afstand te overbruggen. Van Cafayate eerst terug naar Salta. Het eerste stuk is grandioos. Het landschap is anders dan de vorige dagen maar weer verbluffend.
Na 3,5 uur komen we aan bij House of Jasmines, een mooie estancia net buiten de stad Salta en slechts 7 minuten rijden van de luchthaven. Wij vinden dit echt een perfect afsluitadres voor deze regio: goed eten gegarandeerd (het hotel behoort tot Relais & Chateaux), een fijne sfeer en goede service.
Op naar de volgende etappe. We komen op route 9 terecht en dat blijkt een heel smalle maar prachtige weg te zijn. Dit gebied is heel bosrijk en lijkt wel jungle. Na 4 uur komen we in Purmamarca aan. Na zoveel uren in de auto te hebben gereden over bergwegen met wel honderd bochten, hebben we wel een massage verdient en een goed diner. Voor het diner kiezen we een lokale specialiteit: carpaccio van Lama.
Purmamarca, Salinas Grandes, Tilcara
De zoutvlakten staan op het programma! Vanuit Purmamarca is het 2,5 uur rijden naar de zoutvlakten: Salinas Grandes. Het is het op vier na grootste zoutmeer ter wereld. De weg ernaartoe gaat enorm de hoogte in. Met flinke haarspeldbochten tuffen we omhoog. We zien bergen met alle kleuren van de regenboog. Spectaculair! Eenmaal boven op 3.450 meter, rijden we via een kaarsrechte weg op de Salinas af. We parkeren en lopen het zoutmeer op. Dan komen we bij een huisje gemaakt van zoutbakstenen. Een Argentijnse jongeman biedt tours aan waarbij je met een gids 3km het zoutmeer opgaat en uitleg krijgt over het ontstaan van het meer en het winnen van zout. De gids maakt allemaal grappige foto’s van ons. Hoewel de gidsen alleen Spaans spreken, is het toch de moeite waard om het te doen als je geen Spaans spreekt.
Purmamarca – Salta luchthaven
Onze laatste rit. We kiezen nu voor de snelste weg omdat we op tijd op de luchthaven moeten zijn. Ronda sluit deze bijzondere reis namelijk nog af met een bezoekje aan Uruguay.
José Ignacio, Punta del Este
Vanaf Buenos Aires is het slechts 30 minuten vliegen naar Montevideo. Chauffeur Miguel staat mij al op te wachten. We gaan gelijk naar José Ignacio en Punta del Este, de strandbestemmingen. Als eerste bezoeken we Estancia Vik. Hier zijn geen woorden voor, echt fantastisch. Het ligt niet aan het strand maar midden op het platteland, iets hoger op een heuvel. Het strand is gemakkelijk te bereiken. Het uitzicht is werkelijk waar adembenemend. Dit is een plek om totaal te relaxen, te genieten en je te laten verwennen. De estancia telt slechts twaalf kamers, allen totaal anders ingericht door kunstenaars.
Ook bezoek ik Casapueblo, het huis en atelier van de overleden kunstenaar Carlos Páez Vilaró. Naast schilderijen maakte hij ook aardewerk en schreef hij boeken en gedichten. Precies bij zonsondergang wordt een bandje aangezet op het balkon met uitzicht op zee en de zonsondergang. Je hoort het gedicht ‘de zon’ voorgedragen door de kunstenaar zelf en als het is afgelopen, is de zon weg. Erg bijzonder.
Ik geniet van een superleuke dag in Montevideo, wat een mooie stad is dit. Vol met monumentale gebouwen en overal invloeden uit Spanje, Portugal, Italië, Engeland. Heel leuk vind ik de Mercado de Puerto. Een foodhall vol met restaurants en parilla’s (BBQ’s). Uruguayanen houden heel erg van vlees en van parilla’s. Ik kijk mijn ogen uit.
Montevideo kent veel parken en pleintjes en langs het water loopt een kilometerslange boulevard. Heerlijk die zeelucht. We lopen in het oude deel van de stad en drinken koffie bij Jacinto (the place to be voor een heerlijk diner, volgens onze gids). De chef-kok heeft de skills geleerd van de befaamde Argentijnse chef Francis Mallmann.
We komen bij een pleintje waar een soort loempia standje staat, maar dan met Torta Frita. Mijn gids Maria is bij het zien van Torta Frita ineens heel enthousiast en vertelt dat het zodra het gaat regenen iedereen aan elkaar vraagt ‘wie heeft Torta Frita gemaakt vandaag’. Ze kan mij niet vertellen waarom maar zodra het regent, eten de Uruguayanen Torta Frita. We krijgen heel lief een kwart aangeboden van de mevrouw in het kraampje. Lekker zeg!!
Ook bezoek ik enkele hotels en degene die mij het meest aanspreekt is het Sofitel hotel. Een gebouw uit 1920 met enorm veel historie. Ik heb gelukkig nog tijd voor een vislunch. De Abedejo wordt hier zo uit de rivier/oceaan gevist. De Rio de la Plata gaat hier over in de oceaan; zoet ontmoet zout. Als toetje en afscheid neem ik crêpes met dulce de leche….