D
e Talisman specialisten hebben een neus voor het selecteren van de meest culinaire verblijven. Het zijn echte fijnproevers met een grote waardering voor - hoe kan het ook anders - de wereldkeuken. In bijna alle Talisman reizen zitten bijzondere culinaire elementen. En dat hoeft echt niet altijd een Michelin Sterrenrestaurant te zijn, het zijn juist die bijzondere streetfood kraampjes of lokale eterijen die een reis extra bijzonder maken.
We mogen voorlopig nog niet op reis, sterker nog; zelfs uit eten kunnen we niet. Extra veel reden dus om vooral inspiratie op te doen en wellicht brengen we je op ideeën voor een bijzonder kerstgerecht of volgende reis
Astrid: ”Het bijzondere zit hem vaak in de eenvoudige dingen… Een van mijn meest memorabele maaltijden is waarschijnlijk ook de meest eenvoudige (en voordelige) ooit geweest. Tijdens een van mijn reizen door Vietnam maakte ik een speciaal voor Talisman ontworpen tour per Vespa, dwars door de hectiek van Ho Chi Minh.
Halverwege deze unieke verkenning van de stad verraste mijn gids me met een lunchstop bij een van de vele mini eetstalletjes die in een van de achterafstraatje van de stad zat verstopt. Hier stond een lieve lokale dame achter een klein kraampje flink in de pannen te roeren en toverde binnen no time een kom pittige noedels met gemarineerd vlees, nootjes, groenten en een springroll voor ons op tafel. Aan een klein laag tafeltje op nog kleinere lage stoeltjes hebben we hier tussen de locals gesmuld van deze eenvoudige maaltijd die er op het oog eenvoudig uit zag, maar echt bomvol smaak zat. De huisgemaakte gefrituurde springroll is de beste die ik ooit in Vietnam gegeten heb, en dat voor minder dan een dollar.
Annelies: “Ik was begin twintig en ik was met mijn vriend (nu echtgenoot) met de rugzak door Brazilië aan het reizen. Vanuit de pousada waar we sliepen in het toen nog slaperige kustdorpje Jericoacoara maakten we met een paar andere jongeren een tour met een aantal felgekleurde buggy's. We stoven over het strand en door het ruige duinlandschap. Hoe ver we ook keken, we zagen alleen zandduinen, lage struiken en lagunes. Uit de autoradio klonk heel toepasselijk "we are on the road to nowhere" en we zongen luidkeels mee. Na een paar uur maakten we een stop bij de blue lagoon. Het was lunchtijd en warm. In het glasheldere water stonden een aantal houten tafeltjes en stoeltjes maar we namen eerst een duik. Er kwam een oud mannetje aanlopen, een bosje grote garnalen bungelde in zijn hand. Hij had ze net gevangen, zei hij, en of we hier trek in hadden, dan grilde hij ze even boven een vuurtje. We hadden nog nooit gamba's gegeten, maar trek hadden we wel, en dus namen we even later plaats aan een tafeltje. In the middle of nowhere, met onze voeten in het water, proefden we onze eerste gamba's. Ik had nog nooit zoiets lekkers geproefd en ik zal het ook nooit meer vergeten!”
Sheila: “Op de vraag wat is de lekkerste maaltijd die je ooit op buitenlandse reis heb gegeten heb ik niet zo één twee drie een antwoord. Als je me vraagt, wat was de meest grensverleggende maaltijd, dan heb ik direct een antwoord: Cuy oftewel Cavia.
In Peru is de cavia een ware delicatesse. Dit oorspronkelijk uit Peru afkomstige dier werd zelfs al door pre-inca volkeren gehouden, zoals wij kippen houden.
Het idee is niet fijn, maar eerlijk toegegeven; het smaakt prima! Net als de overige gerechten. Voor heerlijk eten moet je sowieso in Peru zijn, niet voor niets dé culinaire bestemming met Lima als culinaire hoofdstad van Zuid-Amerika!
Karin: “Het eerste waar ik aan denk bij mijn meest bijzondere maaltijd ooit, is de Snow Crab Tasting Course tijdens mijn studiereis door Japan bij Kai Kaga (in Yamashiro Onsen). Het diner bestond uit verschillende Kaiseki-gangen (ik denk wel een stuk of tien gangen) waar verschillende onderdelen van de krab in waren verwerkt. Nooit geweten dat krab zo lekker kon zijn!
De setting was ook bijzonder, ik had een eigen privé kamer voor het diner en was gekleed in mijn Yukata. Als ik iets nodig had, dan kon ik het belletje laten luiden. Daarna was er nog een bijzondere traditionele muziek/dans uitvoering, om het diner helemaal in stijl af te sluiten. Een ware beleving.
Els: “Mijn eerste kennismaking met dit restaurant was in 1987!
In het schooljaar 1987/1988 deed ik een jaar highschool in Connecticut, USA. Living the American dream!! Mijn familie uit Texas nodigde mij uit voor een weekendje en de eerste avond gingen we eten bij restaurant Mamacita's. De 'nachos' met margarita hier is de perfecte combinatie. Een mix van TexMex in een sfeervolle ambiance, met een eigen tortilla machine (tortillas letterlijk vers van de pers). Elke keer als we onze familie in Texas bezoeken, mag een bezoek aan Mamacita's niet ontbreken! Als we met ons gezin Texas bezoeken, dan is dit het eerste restaurant waar we gaan eten.
Evelyn: “Toen mij de vraag gesteld werd waar ik het lekkerst hebt gegeten kon ik eigenlijk niet kiezen. Tijdens al mijn reizen geniet ik altijd volop van het lekkere eten overal. In Afrika, vooral Zuid-Afrika, is het culinair van zeer hoog niveau en in Azië juist de simpelheid van die heerlijke keuken met verse ingrediënten.
Maar eten in combinatie met een beleving maakt het extra bijzonder en dat was de dag dat ik met chef Ai op pad ging. In het gezellige drukke Hanoi lopen we door een wirwar van straatjes en we gaan opeens een steile trap omhoog waar we in een superleuk verborgen koffietentje komen. Nu weten al mijn collega's en vrienden dat ik geen koffie lust maar Ai weet me te overtuigen om de speciale egg koffie te nemen en inderdaad wat is dit heerlijk, meer een toetje dan een drankje. Daarna lopen we weer verder en ze vertelt me zoveel interessante verhalen over allerlei producten die we zien tot we uitkomen bij een heel lokaal tentje op de hoek waar ze Vietnamese loempia's maken. Chef Ai vertelt me dat deze extra lekker zijn omdat ze van drie velletjes gemaakt worden en ze heeft geen woord gelogen, wat smaken ze lekker. We vervolgen onze tour verder waar ze me onder andere meer uitleg geeft over de gefermenteerde eieren en allerlei andere interessante producten die ik zie. Ik kijk m'n ogen uit. We sluiten de dag af met een heerlijk traditioneel gerecht Banh Duc. Chef Ai is bang dat deze eet traditie niet lang meer zal bestaan omdat maar weinig mensen weten hoe ze het moeten maken. Zelfs mijn lokale contact Quyen, geboren in Hanoi en nu woonachtig in Saigon, heeft het nog nooit gegeten. Ik prijs me gelukkig dat ik een van de gelukkigen ben die dit heerlijke gerecht heeft mogen proeven.”
ALS WE MAAR GEEN WARM ETEN KRIJGEN
Annegiene: “Mijn lekkerste lunch ever was in Sri Lanka. Marielle en ik waren op studiereis en op weg naar The Reef Villa voor een inspectie. Het was rond lunchtijd en we werden uitgenodigd om te eten. Mega honger hadden we en ik zei tegen Mariëlle "oh als we maar geen warm eten krijgen. Ik lust wel een broodje ofzo".
Uiteraard kregen we een volledige lunch met allerlei lekkers uit de Sri Lankaanse keuken en geen stokbroodje. Maar het was de meest fantastische lunch ever in Azië. Zo goed! Deze blijft altijd in mijn gedachten.”
Seraphine: “Eigenlijk kun je niet zonder een Pavlova als toetje na het Kerstdiner.
Het is alweer even geleden dat ik mijn eerste reis naar Australië maakte. In 1999 ging ik net na mijn afstuderen samen met mijn moeder naar Perth. Op bezoek bij haar vriendin waarmee zij samen in de jaren ‘50 in Perth op school zat. Ze hadden elkaar al meer dan 35 jaar niet gezien. Het was een bijzondere ontmoeting. Om dit te vieren werd er een heerlijk Ozzie barbeque georganiseerd met als toetje een Pavlova met super grote sappige aardbeien! Wat heb ik zitten smullen zeg. Wist je dat de Pavlova oorspronkelijk uit de Australische keuken komt? (Alhoewel de Nieuw Zeelanders dit ook claimen). Het bestaat uit stijfgeklopt eiwit, suiker, azijn, maizena en vanille. Langzaam in de oven gebakken en versierd met slagroom en vers fruit. Ultiem genieten dus.
Ingrid Hermans: “Reizen en eten, een combinatie die bijna niet te overtreffen is, als je het mij vraagt. Met veel enthousiasme vertel ik mensen graag dat ik de mooiste baan van de wereld heb. Dat is voor een belangrijk deel te danken aan de reizen en de bijzondere ervaringen die ik zelf meemaak. Het heerlijke eten staat daarbij zonder twijfel in de top 3. Misschien heeft dat te maken met het feit dat ik een fanatiek hobbykok ben.
Mijn onvergetelijke culinaire ervaring? Tja, een vraag die nog niet zo gemakkelijk te beantwoorden is. Het wordt een combinatie van locatie én culinaire verrassing. Ik kies daarom voor het Joali resort in de Malediven. Een droombestemming waarbij ik tijdens een studiereis door de manager werd verrast met een diner waarvoor de chef al zijn talenten heeft aangesproken. Als ik eraan terugdenk, zittend op het sfeervolle terras, de lekkere buitentemperatuur, het uitzicht op de koraal blauwe oceaan… en dan een afwisseling van zoveel bijzondere smaken. Mmmmmm.”
Natasja: 2011 was het jaar dat we weer reizen naar Myanmar aan konden bieden en Annelies en ik reisden in oktober van dat jaar samen door dit fascinerende en o zo gastvrije land. Op een dag maakten we een boottocht over het Inle Lake. Prachtige uitzichten over het met roze bloeiende waterlelies gevulde meer met bergen op de achtergrond. Langs lokale huizen, vissers en bootjes met schoolkinderen. We kwamen ogen te kort en bleven zwaaien naar al die vriendelijke mensen. Rond lunchtijd kwamen we, midden op het meer, bij een verzameling bootjes aan. Dit bleken een restaurantbootje, een bootje waarop gekookt werd en een heus toiletbootje te zijn. Deze lagen speciaal voor ons klaar en hier hebben we vervolgens genoten van een Michelinster waardige viergangen lunch. Wat was dit een verrassing. Sinds die tijd zijn vele Talismanreizgers net als wij verrast door deze onvergetelijke lunch en locatie.
Ronda: “De Kilimanjaro is een heel erg karakteristieke berg. Foto's van de berg vind ik prachtig, het feit dat je bij de voet start en dat er geen technische klim kennis voor nodig is, (alleen een goede fysieke conditie) sprak mij enorm aan. We planden de lange route omhoog samen met onze gids. Onderweg sliepen we in onze tent. Wat was het mooi en het gevoel van vrijheid was heerlijk onderweg. De laatste dag was zonder meer het zwaarst, grote rotsblokken die we moesten bedwingen. We waren enorm blij de top te hebben gehaald. Binnen een dag waren weer beneden, dat gaat veel sneller. Naar beneden gaat nu eenmaal sneller dan omhoog!
We trakteerden onszelf daarna op een verblijf op het tropische eiland Zanzibar om van ons avontuur na te genieten. Het contrast kon niet groter: azuurblauwe zee in plaats van een enorm hoge berg, zomerkleding in plaats van outdoor kleding en blote voeten in plaats van hiking boots. We gingen gelijk naar het restaurant op het strand en vroegen naar de specialiteit van de chef. Hij wilde ons verrassen en we kregen heerlijke krab scharen Zanzibar Style. Het was verrukkelijk en een herinnering waar ik nog vaak aan terugdenk.”
Martine: “Eén van mijn meest memorabele diners had ik in de Bisate Lodge, de avond voordat ik op pad zou gaan voor mijn gorilla tracking. De gerechten waren ontzettend lekker, maar wat het vooral zo bijzonder maakte was de hele setting. Ik zat bij een knisperend haardvuur, keek uit op de toppen van de vulkanen in de verte, en wist dat ik daar de volgende ochtend zou lopen. De spanning was bij mij en mijn reisgezelschap al te merken en we keken vol verwachting uit naar de volgende dag. Onder het genot van een heerlijke wijn, fijn gezelschap van de managers van de lodge en mijn reisgenoten en boeiende safari verhalen was dit een heerlijke avond.”
Evelien: “Als ik naar Zuid-Afrika reis kan ik me altijd enorm verheugen op de geweldige wijnen en het eten van topniveau. Verblijven we in de Westkaap, dan plannen we altijd minimaal een dag in voor het bezoeken van verschillende wijnhuizen. De meest bijzondere voor mij is nog steeds De Toren van Emil den Dulk. Deze wijnmaker heb ik leren kennen tijdens mijn baan bij Restaurant Wolfslaar hier in Breda. Hij was degene die me hartelijk verwelkomde toen ik als twintigjarige hotelschool student in Kaapstad belandde voor een stage. Op zijn uitnodiging kwam ik naar De Toren in Franschhoek en wat ik daar proefde maakt op mij nog steeds indruk. Zijn wijnhuis is enkel te bezoeken op afspraak en de wijnen die er vandaan komen zijn prachtig en -vind ik- niet te evenaren. Later ging ik er met mijn man naartoe terug, en schoven we later op de avond aan in The Test Kitchen voor een culinair feest. De smaakexplosies van die dag zal ik nooit vergeten.”
