V
rijdagochtend 9 juni is het dan eindelijk zo ver: mijn studiereis naar Japan gaat beginnen. Wat heb ik hier naar uitgekeken! Op Schiphol gaat alles soepel. Ik had een tijdslot voor de security check gereserveerd voor 07.30 uur, maar om 07.10 uur was ik al door de douane. Ik vlieg met Air France via Parijs naar Osaka Kansai Airport en van Parijs naar Osaka zit ik in het Premium Economy Class gedeelte. De stoelen kunnen redelijk ver naar achteren en bij de maaltijd krijg je een echt glas in plaats van een plastic beker.
Na een lange vlucht land ik op Osaka Airport ga ik meteen door naar The Mitsui Hotel in Kyoto waar ik mijn eerste hotelinspectie heb. Ik word hier hartelijk ontvangen en krijg een rondleiding. Het valt me op dat de tegenstellingen die de stad zo uniek maken, heel goed zijn terug te zien in dit hotel en dat het verleden en het heden hier overal met elkaar verweven zijn. Zo is de imposante entree van het hotel, de Kajiimiya Gate, meer dan driehonderd jaar oud. De rest van het hotel heeft een moderne twist, zonder dat de Japanse tradities uit het oog verloren zijn; de materialen en decoraties zijn met veel zorg uitgekozen en veelal door lokale ambachtslieden gemaakt. In de middag ontmoet ik Avi, de eigenaar van de DMC uit Japan met wie wij samenwerken. Hij gaat de eerste dagen samen met mij op pad en vanmiddag bezoeken we al enkele hotels in Kyoto, waaronder een kleinschalig typisch Talisman boutique hotel. ‘s Avonds is het tijd voor mijn eerste Japanse diner. Dat was smullen!
Tango, de regio waar 40% 85 jaar of ouder is
De volgende dag gaan we op weg naar Taiza, een plaatsje in de provincie Tango, op zo’n 2,5 uur rijden van Kyoto. Hier ontmoeten we onze Amerikaanse ‘gids’ Jess. Jess woont al jaren in Japan en spreekt de taal vloeiend. Hij vertelt honderduit hoe gezond het is om hier te wonen en dat de provincie Tango veel inwoners van 100 jaar of ouder heeft. Ruim 40% van de inwoners is 85 jaar of ouder. Dit komt volgens hem doordat de lucht hier erg schoon is, mensen heel actief zijn en er een groot gevoel van saamhorigheid heerst. En ook na hun pensioen werken veel mensen door, zij het in de vorm van vrijwilligerswerk. Dit alles zorgt er volgens hem voor dat de mensen hier erg oud worden.
Slapen in een klassieke ryokan & BEZOEK AAN TRADITIONELE AMBACHTSLIEDEN
In de middag checken we in bij een klassieke ryokan. Volgens Avi moet ik hier zeker naar de onsen. Een onsen is een natuurlijk warmwaterbad met water uit een geiser waarin je kunt baden. Doordat Japan een vulkanisch actief land is, liggen er duizenden onsen verspreid over het hele land. De Japanners geloven dat het water in een onsen een genezende werking heeft door de mineralen die in het water zitten en door de warmte is het ook nog eens de perfecte manier om het hectische stadsleven te onvluchten en om te ontspannen. Wel zijn er een aantal regels aan verbonden. Zo moet je eerst helemaal schoon zijn voordat je het water mag betreden en is badkleding niet toegestaan
Dit laat ik me geen twee keer zeggen… Ik ontspan helemaal en het water is zo lekker warm dat ik bijna in slaap val. Na een tijdje ga ik terug naar mijn kamer en daar valt het me op dat de ruimte wel heel erg leeg is. Er staat zelfs geen bed in. Na even rondneuzen vind ik een matras, een futon in het Japans, in één van de kasten. Een futon is een traditioneel Japans bed en deze wordt iedere nacht uitgerold op een tatami, een traditioneel Japans vloerkleed. Wanneer je in een echt klassieke ryokan slaapt, is dit de normaalste zaak van de wereld. Dit is niet de Talisman standaard, maar het is wel erg bijzonder om vannacht op deze manier te slapen. Maar voordat het tijd is om in bed te kruipen, geniet ik eerst nog van een traditioneel Japans Kaiseki diner met diverse kleine gerechtjes. Een Kaiseki diner is een feestmaal dat uit meerdere gangen bestaat en waarbij de gerechten zijn gebaseerd op meerdere traditionele keukens. Hierbij wordt veelal gebruik gemaakt van seizoensproducten. Degenen die mij een beetje kennen, weten dat ik dol ben op lekker eten en het culinaire aspect tijdens een reis erg belangrijk vind. Ik ben dan ook maar wat blij dat ik vanavond mag genieten van deze heerlijke traditionele maaltijd.
Ik start de volgende ochtend met een typisch Japans ontbijt: verschillende soorten vis, miso soep, gestoomde witte rijst en fruit. Goede basis voor een drukke dag! Vandaag bezoeken we namelijk verschillende typisch Japanse ambachtslieden. Een van hun is Tamiya. Tamiya is wever van beroep en weeft voornamelijk de riemen, in het Japans obi, waarmee je een kimono dichtknoopt. Hij gebruikt hier allerlei soorten materialen voor, zoals schelpen, hout en leer. Daarna bezoeken we een zwaard smederij waar ik ook zelf even aan de slag mag, maar het valt enorm tegen hoe moeilijk dit is. Na de lunch gaan we naar een sake brouwerij en genieten we hier van een proeverij. Sake is een typisch Japanse alcoholische drank dat onder andere gemaakt wordt van speciale sakerijst. Deze rijst wordt eerst gepolijst waardoor het zetmeel makkelijker vrijkomt en waar vervolgens alcohol van gemaakt wordt. Daarna wordt de rijst gestoomd en zodra de rijst afgekoeld is, gaat er een koji-kin, een Japanse paddenstoel, door de rijst. Deze paddenstoel zorgt voor de unieke smaak van de sake. Tot slot wordt hier water aan toegevoegd en blijft dit mengsel een maand staan. Vervolgens wordt het mengsel uitgeperst en wordt het vocht gefilterd, gepasteuriseerd en gebotteld. Dit alles zorgt ervoor dat dit drankje een erg bijzondere smaak krijgt. De laatste stop van vandaag is het vissersplaatsje Ine. Ine is een charmant dorpje met ongeveer 1.900 inwoners en ligt ingeklemd tussen de bergen en Ine Bay. Het wordt gezien als een van de meest pittoreske dorpjes van Japan.
Shabu shabu diner bij Sasayuri-Ann
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker en ik besluit deze tijd nuttig te besteden. Ik pak mijn koffers om en neem voor de komende dagen alleen handbagage mee. Morgenochtend vlieg ik namelijk naar het eiland Yakushima en omdat ik hier slechts twee nachten verblijf, is het makkelijker om alleen handbagage mee te nemen en mijn grote koffer door te sturen naar de volgende ryokan op het vaste land, iets wat heel normaal is in Japan en daarom ook erg goedkoop. Ook wanneer je met de trein reist is het beter om je koffer vooruit te sturen en alleen met handbagage te reizen. Dit ga ik dus nu ook zelf eens uittesten.
Vandaag staat er een bezoek aan de meer exclusieve Ryokan Shourotei op de planning. Ryokan Shourotei ligt in het plaatsje Amanohashidate en met de Japanse tuin die uitkijkt over de Japanse Zee en het uitgestrekte dennenbos van Amanohashidate is het panorama vanuit deze ryokan prachtig. De rykoan is volledig gebouwd in de houten Sukiya-stijl en heeft slechts één verdieping, iets dat je tegenwoordig slechts zelden ziet. Sukiya is een Japanse residentiële bouwstijl dat verfijnde, goed gecultiveerde smaak betekent. Oorspronkelijk werd deze stijl gebruikt voor theehuizen en later ook voor privéwoningen en restaurants.
Hierna vervolgen we onze weg richting Nara, het gebied van de oorspronkelijke ninja’s. In Nara gaan we naar Sasayuri-Ann, een authentieke accommodatie met een geweldig uitzicht op de bergen en de omliggende rijstvelden. De accommodatie is vernoemd naar de inheemse Japanse lelie, een bloem die bijna uitgestorven is. Er zijn twee villa’s, waarvan er eentje beneden ligt en de andere boven. Ik slaap in de villa boven en heb hierdoor een mooi uitzicht over de tuin. Schoenen moeten hier uit, iets dat op heel veel plekken in Japan gebruikelijk is. Dit wordt gedaan om respect te tonen voor de ruimte en haar bewoners door het schoon en vrij van vuil te houden. Handig dus om rekening te houden met het kiezen van je schoenen wanneer je een reis door Japan maakt.
Afhankelijk van de nationaliteit van de gast die hier verblijft, wordt er een speciale vaas klaargezet. Vandaag staat er dus een vaas met een Japanse en Nederlandse vlag. Wat een leuk en attent detail! Ook het diner hier is een unieke ervaring: in de avond komen de eigenaar en de eigenaresse naar mijn villa om voor mij te koken. Ze bereiden shabu shabu, een Japanse hotpot, waarbij vlees en groenten gekookt worden in de smaakvolle dashi bouillon. Dit doen ze in een grote kookpot boven de irori, een Japanse open haard, die zich midden in de kamer bevindt. Zodra de bouillon kookt, gaan de groenten en het vlees erbij. Het smaakt heerlijk!
Na een smakelijk ontbijt met fruit en groenten uit eigen tuin is het alweer tijd om in de auto te stappen en naar de luchthaven van Osaka te rijden. Ik vlieg vandaag namelijk naar het eiland Yakushima. Yakushima is een subtropisch eiland dat behoort tot de Osumi-eilanden. Het is een klein eiland met een omtrek van ongeveer 100 kilometer en dankzij de unieke ligging heeft Yakushima een uniek klimaat en wordt het grotendeels bedekt door een tropisch regenwoud. Dit regenwoud is de reden dat veel Japanners een bezoek aan Yakushima hoog op de bucket list hebben staan: het regenwoud is namelijk duizenden jaren oud en staat vol met eeuwenoude Yakusugi (Japanse ceder). De oudste bomen zouden zelfs zo'n 7000 jaar oud zijn. Dit in combinatie met bergen van wel 2000 meter hoog, waardoor dit gebied ook wel 'de Alpen van de zee' wordt genoemd, zorgt voor een uniek landschap. Een gedeelte van het eiland is onderdeel van de Unesco World Heritage en ik snap heel goed waarom. Het is hier namelijk prachtig!
Ik verblijf bij Sankara Hotel & Spa en de volgende dag ga ik samen met gids Nobu op pad. Hij begeleidt diverse excursies, waaronder vissen en hiken, maar ook dorpsbezoeken en een bezoek aan de sakebrouwerij. Samen maken we een wandeling door het bos, bekijken we de oude cederbomen en zien we meerdere watervallen. Onderweg komen we zelfs nog een aantal aapjes en een hert tegen. In de avond geniet ik aan de bar van Restaurant Okas van een zeven gangen diner. Wat is dit weer een feestje… Het menu bestaat uit verschillende kleine gerechten met veel vis. Heerlijk! Vooral de flying fish is favoriet. Als dessert krijg ik een taartje, alvast speciaal voor mijn verjaardag.
Met de Shinkansen naar Kurashiki
Vandaag vlieg ik weer terug naar Osaka. Onderweg naar de luchthaven stoppen we nog bij een shochu brouwerij, dat je uitspreekt als soju. Shochu is een soort van sake, maar dan gemaakt van zoete aardappel. Het is een echte specialiteit op Yakushima. Om 14.00 uur arriveer ik op de luchthaven, terwijl mijn vlucht al over een half uur vertrekt. Maar geen stress, want hier kan dat prima. Met een klein propellervliegtuig vliegen we weer richting Osaka.
Na aankomst in Osaka is er wél stress. Ik moet namelijk een trein halen, want ik ga met de Shinkansen (hogesnelheidsterin) naar Okayama en vervolgens met de stoptrein naar Kurashiki, maar het is erg druk op de weg van de luchthaven naar het treinstation. Ondanks de drukte kom ik gelukkig toch op tijd aan op het station en mijn chauffeur loopt zelfs helemaal met me mee om te zorgen dat ik mijn plek kan vinden. Dit is typerend voor de Japanners: het is een super vriendelijk, gastvrij, behulpzaam en uiterst respectvol volk. Ze zullen er dan ook alles aan doen om je te helpen.
De treinreis verloopt verder soepel en eenmaal aangekomen op het station van Kurashiki is het nog ongeveer een kwartiertje lopen naar Ryokan Kurashiki. Hier staat mevrouw Ritsuko, de eigenaresse, al op me te wachten. Nadat ik een beetje geïnstalleerd ben, ga ik samen met mevrouw Ritsuko dineren en geef ik haar de cadeautjes van Ronda. Hier was ze erg blij mee. Het is een gezellige avond en ze legt alles uit over de streek Kurashiki en het traditionele eten. Ook leer ik nog wat woordjes Japans.
Naoshima, het kunst eiland
De volgende ochtend kies ik toch weer voor het Japanse ontbijt. Het blijft een uitdaging, want een Japans ontbijt is best een zwaar ontbijt, maar ik moet natuurlijk wel alle opties testen. Ik word weer overladen met verschillende gerechtjes die allemaal erg lekker smaken. Honger zal ik de komende paar uur in ieder geval niet hebben.
Om 08:00 uur staat mijn transfer klaar om me naar de haven van Uno te brengen. Vandaag ga ik namelijk het kunsteiland Naoshima bezoeken. Uiteraard breng ik een bezoekje aan de gele pompoen, één van de bekendste kunstwerken van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama. Deze pompoen staat al sinds 1994 op het eiland, maar werd twee jaar geleden door een typhoon de zee in geblazen. Gelukkig is het kunstwerk hersteld en kan ik deze bijzondere pompoen vandaag met eigen ogen zien. Ook wandel ik langs diverse andere kunstwerken, waaronder eentje van Karel Appel, en na een bezoek aan het Chin See museum ga ik naar Benesse House, een museum voor moderne kunst en tegelijkertijd een prachtig hotel. De minimalistische architectuur bestaande uit glas, beton en hout past perfect in de natuurlijke omgeving en laat de kunstwerken extra goed tot hun recht komen. Ik krijg hier een rondleiding en ben aangenaam verrast: dit is echt typisch Talisman.
Wanneer ik weer bij de ryokan aankom, staat er een mooie bos bloemen voor me klaar van mijn man, speciaal voor mijn verjaardag morgen. Wat attent! ‘s Avonds ga ik opnieuw uit eten met mevrouw Ritsuko. We beginnen met een warm voorafje waarvan ik geen idee had wat hier in zat. Dit bleek dunne darm te zijn… Het hoofdgerecht is okonomiyaki, een Japanse gevulde, hartige pannenkoek met veel kool en ei. Dit moderne gerecht is in de vroege 20e eeuw ontstaan in de regio Kansai en dan met name in de stad Osaka. Het is erg smakelijk en ik snap dan ook heel goed waarom het zo'n populair gerecht is!
Wat een bijzondere plek om jarig te zijn! Vannacht om 00:00 uur werd ik nog verrast met een ‘lang zal ze leven’ vanuit Nederland. Heel erg lief!
Na het ontbijt wandel ik naar de Achi Shrine, een Japanse tempel. Wat een bijzondere, rustgevende plek. Deze tempel werd in de 4e eeuw gebouwd onder het bewind van Keizer Ojin en was een belangrijke plek voor zeereizigers en kooplieden die tussen Oost- en West-Japan reisden. Zij kwamen hier om te bidden voor een veilige doorgang langs de Seto-binnenzee.
Na een rondleiding door Ryokan Kurashiki is het alweer tijd om afscheid te nemen van mevrouw Ritsuko en van Kurashiki. Kurashiki is een prachtige stad met een mooi, authentiek gedeelte en het is één van de beste plekken in Japan om een verblijf in een traditionele ryokan te ervaren. Ik laat mijn koffer weer doorsturen en reis met alleen handbagage met de trein naar Fukuyama. Een oudere meneer probeert een praatje met mij te maken, maar komt er in het Engels niet helemaal uit. Hij roept een jong stelletje erbij om hem te helpen. Ze zijn erg verlegen, maar met de vertaalapp komen we een heel eind. Deze interacties op reis vind ik altijd zo bijzonder.
Japanse gastvrijheid en moderne luxe bij Azumi Setoda
Halverwege de middag kom ik aan in het plaatsje Setoda. Setoda is een klein dorpje met één hoofdstraat en ligt op het eilandje Ikuchijima. Ikuchijima is één van de duizenden kleine eilanden in de Seto Inland Sea. Vanwege het serene blauwe water en het gematigde klimaat wordt dit gebied ook wel de Middellandse Zee van Japan genoemd.
Midden in de hoofdstraat vind je Azumi Setoda. Azumi Setoda is gevestigd in een 19e-eeuws pand dat vroeger in het bezit was van een lokale koopmansfamilie, de Horiuchi familie. Onlangs is het hele gebouw gerenoveerd en kun je hier genieten van de traditionele Japanse gastvrijheid en moderne luxe. De entree is zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat gebleven en is prachtig. Om 18:00 uur is de aanvang van het diner. Ik zit alleen in een soort van privéruimte en het eten, dat heerlijk is, wordt geserveerd op de grote keramische schalen die ooit in het bezit waren van de Horiuchi familie. Wat kan ik hier toch van genieten. Als verrassing krijg ik voor mijn verjaardag een mini taartje. Wat ontzettend lief!
De volgende ochtend ga ik na het ontbijt nog even met een elektrische fiets op pad zodat ik de omgeving een beetje kan verkennen. Dit gebied staat namelijk bekend als het ‘Mekka voor fietsers’ en trekt fiets fans van over de hele wereld. Dit moet ik natuurlijk ook zelf even uitproberen.
Rond het middaguur is het dan helaas tijd om te gaan en reis ik vanuit Fukuyama met de trein terug naar Osaka en vervolgens naar Kansai Airport. Hier verblijf ik nog een nachtje in een airport hotel. De volgende ochtend wandel na ik na het ontbijt naar de juiste gate en is het om 10.35 uur tijd om te vertrekken naar Parijs. We vliegen via Amerika en om 22.15 uur land ik op Schiphol. Mijn studiereis zit er nu dus echt op. Het was een zeer leerzame en interessante reis en wat blijft het toch bijzonder land! Ik heb weer veel inspiratie opgedaan en veel nieuwe dingen gezien.
Ben je enthousiast geworden over de accommodaties of over Japan in het algemeen na het lezen van dit reisverslag? Aarzel dan niet om contact met me op te nemen! Bel me gerust op 088-7755900 of mail naar Ronda op ronda@talisman.nl.
Accommodaties uit dit reisverslag