E
velyn heeft zich jarenlang vooral op Aziatische bestemmingen geconcentreerd. Maar daar bleef het niet bij. Na eerdere vakanties en ‘werkreizen’ in Zuid-Afrika maakte zij voor Talisman in mei 2014 opnieuw een reis door dit uitgestrekte land. Hierbij een kort verslag van haar impressies.
Maar vooral de safari’s hier en alle belevenissen die daarmee samenhangen maken het verblijf voor ons uniek.
Talisman heeft een naam hoog te houden waar het om reizen naar onbekende bestemmingen gaat. Natuurlijk, sommige bestemmingen zijn terecht heel bekend, maar dan zoeken we juist naar een invalshoek die ze in een ander licht plaatst. Dit keer gaan we niet naar het wereldberoemde Krugerpark, maar naar Madikwe Game Reserve, met 75.000 hectare één van Zuid-Afrika's grootste particuliere wildparken. Madikwe ligt bovendien gunstig ten opzichte van andere parken, zoals Welgevonden, en wat het ook bijzonder maakt is de grote populatie wilde honden en het naast elkaar bestaan van de witte en zwarte neushoorn. De lodges die op ons de meeste indruk maken – Jamala, Marataba en Makweti – hebben met elkaar gemeen dat ze exclusief en kleinschalig zijn. Maar vooral de safari’s hier en alle belevenissen die daarmee samenhangen maken het verblijf voor ons uniek.
Jamala Madikwe Royal Safari Lodge
Het is naar alle waarschijnlijkheid de 19e eeuwse ontdekkingsreiziger, avonturier en vertaler Richard Francis Burton geweest die het Swahili-woord 'safari' in het Engels introduceerde. Het woord betekent in die taal nog steeds 'lange reis' en het vond dankzij Burton al snel zijn weg naar andere Europese talen; gaandeweg werden er rondritten door de Afrikaanse wildparken mee aangeduid. Ook 'jamala' is een woord uit het Swahili, het betekent zoiets als 'natuurlijke elegantie'. Alle elementen komen hier dan ook samen: het avontuur van het reizen, de charme en elegantie van een luxe onderkomen, een topsafari in een oer-Afrikaans savannelandschap. Exotische geluiden, wilde geuren, een overweldigend decor: Jamala Madikwe Royal Safari Lodge is een safari-beleving voor de 'happy few'.
Wij hebben er inderdaad een lange reis opzitten wanneer we in Jamala aankomen, al zijn we nog niet op safari gegaan en hebben we nog geen dieren gezien. Maar wat een aankomst, wat een welkom! In eerste instantie is dit te danken aan chef-kok en mede-eigenaar Nico Verster, die ons bij aankomst meteen een glas champagne inschenkt en ons vriendelijk ontvangt (hij won overigens de belangrijke, door Condé Nast Traveller, Tatler, Brides en Travel Africa Magazine uitgeloofde ‘Safari Award’ voor de beste keuken van alle lodges in Afrika!). Maar we hebben nog niet op onze gezondheid geklonken of een olifant in het wild eist de aandacht op: ook hij wil ons blijkbaar welkom heten. ‘Sssssht,’ zegt Nico, ‘look at that!’ Het is er eerst nog maar een maar het worden er als snel meer. Eén voor één lopen drie, vier, vijf.... misschien wel vijftig olifanten vanuit de bush naar de waterplas, pal voor het terras van de lodge – de grote olifanten langzaam en waardig, de kleintjes dartel en speels. Een schitterend gezicht, het schouwspel lijkt te mooi om waar te zijn! Alsof het nog niet genoeg is, kleurt het zachte licht van de late namiddag alles okergeel. Voor dit soort ervaringen kom je naar Afrika.
Jamala telt maar vijf kamers en is tot in de kleinste details exclusief. We genieten absolute privacy in onze privé villa die uitzicht biedt op de savanne. Iedere villa is voorzien van een uit hout opgetrokken terras met een eigen zwembad en een buitendouche. 's Avonds zitten we in stilte onder de ongekend heldere sterrenhemel van het zuidelijk halfrond.
Twee dagen later rijden we verder het binnenland in, nu meer in noordwaartse richting. Het landschap is eerst nog vlak, pas na een paar uur rijden doemen de bergen van het Waterberg-massief voor ons op.
De Marataba Safari Lodge ligt aan de voet van dit massief, midden in het Nationale Park Marakele, een schitterend gebergte waarin zeer oude sporen van menselijke bewoning zijn aangetroffen. Misschien doet het landschap om die reden wel voorwereldlijk aan: afgezien van de lodge en de weg er naartoe is er verder niets in deze omgeving dat op menselijke aanwezigheid duidt. Vanaf het terras van de lodge staren we naar de vreemde vormen van de rotsen, sommige uitsteeksels lijken wel op de kop van een dier.
Een belangrijk onderdeel van duurzaam toerisme is het toestaan van een beperkt aantal bezoekers in een groot natuurgebied. Dit is precies wat er bij Marataba gebeurt. De gasten die in de vijftien luxe 'tented suites' verblijven, hebben maar liefst 23.000 hectare volledig voor zichzelf. Door het geringe aantal bezoekers kunnen wij het schitterende landschap in alle rust op ons in laten werken. In het park komen de Big Five voor, maar we staren ons daar niet blind op want er is meer, veel meer. Met onze ranger gaan we op pad, we zien prachtige zebra’s en antilopen met op de achtergrond voortdurend het bergmassief. Dit is zo’n plek waar je eigenlijk geen afscheid van wilt nemen, we kunnen er geen genoeg van krijgen!
Een nieuw hoogtepunt tijdens onze reis is Welgevonden. Hier logeren we in de Makweti Safari Lodge, met slechts vijf suites ook weer bijzonder kleinschalig en met een persoonlijke en attente service die gedenkwaardig mag heten. Onze gids gaat net zo lang voor ons op zoek naar cheeta’s totdat we er een in het vizier hebben - en even later zelfs twee, op een paar passen afstand van onze jeep! We vieren het met een glas amarula, de gids houdt het op alcolholvrij bier.
De maaltijden in Makweti zijn voortreffelijk en afwisselend, bijzonder is dat we telkens met de overige zes gasten én met het personeel aan één grote, lange tafel lunchen en dineren. Eerst denken we nog: ‘moet dit nou?’ maar al snel is het alsof we onze tafelgenoten al jarenlang kennen. Ver van de bewoonde wereld vervagen de grenzen tussen ‘vreemd’ en ‘bekend’ en ontstaat er al snel een bijzondere verstandhouding.
Voor Evelyn is het na één dag al wel duidelijk: ‘als ik ooit een tijdje in het buitenland zou gaan wonen, dan is het hier, in Kaapstad’. Van de bewoners gaat iets opgewekts, iets immens vitaals uit, je hebt voortdurend het idee dat dit de plek is waar de dingen gebeuren. De stad is een vat vol energie, de droom van de ‘Rainbow Nation’ lijkt hier op grootse wijze te zijn verwezenlijkt, vergeleken bij het ietwat fletse Johannesburg is Kaapstad een explosie van kleuren. En wat een decor, met aan de ene kant de Tafelberg die over Kaapstad lijkt te waken en aan de andere kant het blauw van de Atlantische Oceaan.
Van het bezoek aan de Wijnlanden hadden we ons niet zo veel voorgesteld. Voor wijngaarden kun je ook naar Toscane of de Provence, dachten wij. Maar dit is geen Toscane, geen Provence. Dit is Zuid-Afrika. Het is hier zo ongelofelijk mooi, we vallen van de ene verbazing in de andere! We maken een fietstocht door het gebied, soms dwars door de wijngaarden, en hebben een fantastische lunch in het restaurant van het Delaire Graff hotel – misschien wel het hotel-restaurant met het meest magnifieke uitzicht van heel Zuid-Afrika. Recht voor ons strekken zich de golvende gelederen van ranke wijnstokken uit.
Na deze zeer geslaagde excursie komen we aan in Babylonstoren, onze accommodatie voor de komende nacht. Babylonstoren neemt je mee terug in de tijd, je overnacht in een oud wijndomein. Bij aankomst proosten we met onze net aangeschafte wijn op ons schitterende avontuur. In de verte, als stille getuigen van onze uitgelatenheid, hullen de sprookjesachtige bergen zich in een gouden gloed.
Een veelzijdige bestemming
Zuid-Afrika is een van de meest veelzijdige landen in de wereld die wij tot nu toe hebben gezien. Waar anders kun je, in een luttel tijdsbestek van twee weken, een unieke wereldstad als Kaapstad, een spectaculair landschap als dat van de Wijnlanden en een absolute topsafari zoals in Madikwe of Welgevonden met elkaar combineren? Er komen hier relatief veel toeristen, maar door de uitgestrektheid van het land en door de keuzes die Talisman maakt voor bijzondere excursies en – soms zeer afgelegen – accommodaties merk je daar weinig tot niets van. Wat te denken, bijvoorbeeld, van een accommodatie als Grootbos? Wat de gidsen ons hier laten zien (een bijenkorf in een rotsspleet aan zee; honderden soorten planten op een oppervlak van nog geen vierkante kilometer, een rivier die op het strand ontspringt, enzovoorts, enzovoorts) lijkt in niets op wat wij eerder zagen.
Maar het beeld dat ons het meest zal bijblijven is toch dat van de olifanten bij Jamala. Hoe langzaam de zon ondergaat terwijl tientallen olifanten zich laven aan de waterplas. Hier zijn we weg van de gebaande paden en weten we het zeker: dit is een reis is om nooit te vergeten.