D
e laatste keer dat ik in Lapland was, werd het landschap gekleurd door de herfst. Rijk gevulde meren weerspiegelden de rode gloed van de bomen. We reden met een quad door het bos en baanden ons een weg door het landschap met een kayak. We maakten lange wandelingen zonder iemand anders tegen te komen en maakten kennis met husky honden en hun baasjes. Dit was in september. De maand waarin ik eigenlijk al een beetje verliefd werd op deze puur-natuur bestemming.
Net zoals met echte liefde kun je niet wachten om elkaar weer te zien, toch? Mijn volgende bezoek aan Lapland werd dan ook zo goed als direct na mijn terugkomst gepland. Dit keer wilde ik graag met mijn vriend Bram dit avontuur aangaan zodat we samen mooie herinneringen kunnen maken. Maar natuurlijk ook om voor de Talisman reiziger nieuwe plekjes te ontdekken en te ervaren hoe het is om ’s winters door Lapland te reizen!
Het onvoorspelbare weer, de unieke belevingen, super kleinschalige accommodaties, het biologische eten en de ongerepte natuur. In Nieuw-Zeeland wonen meer schapen dan mensen, hier in dit deel van Zweden tel ik meer rendieren. Een reis door Lapland is voor mij niet te categoriseren onder ‘vakanties’. Deze reis was anders. Ik noem het liever een levenservaring!
Een reis door Lapland is goud waard!
Hideaway Dinner – Een romantisch diner voor twee
We worden verwacht om 19:00 uur klaar te staan, dus maken we ons op voor een speciaal diner. Deze keer niet mijn favoriete jurk met bijpassende hakken, voor dit speciale diner draag ik mijn thermo ondergoed, een skibroek, een wollen trui en muts.
Onze gids Andreas wacht ons op voor de lodge. We stappen in de slee en gaan zitten op de daarvoor bedoelde rendierenvellen. Doordat de vacht uit holle haren bestaat, houdt het je comfortabel warm. De slee wordt voortgetrokken door een sneeuwscooter en brengt ons in 15 minuutjes naar een hutje.
In the middle of nowhere staat er een klein houten hutje op het ijs. Het hutje is aangekleed met tientallen kaarsen, heerlijk voorverwarmd door de kachel. Dit is ons super romantische privé restaurant en Andreas is onze chefkok! Wat een voorrecht om op deze magische plek te mogen genieten van typisch Zweedse gerechten. We horen het gesuis van de wind langs onze hut razen. Via het raampje kijken we naar buiten. Er is een flinke storm aan de gang. De Botnische Golf lijkt wel een woestijn met al de opstuivende sneeuw. Het ruige weer weerhoudt Andreas er niet van om buiten op open vuur een heerlijk drie gangen diner voor ons te bereiden. Op het menu vandaag: Artisjok soep met gerookte zalm, entrecote met pepersaus, aardappeltaart en gewokte groenten. We sluiten af met een lingonberry cake met vanille room. Zalig!
De weg terug is minder fijn. Dit keer hebben we de wind van voren. Het is onmogelijk om onze ogen open te houden of ze überhaupt zonder bescherming in de wind te houden. Een ritje in de slee doet me denken aan een achtbaan. Jammer dat er bij deze achtbaan geen foto momentje is. Dit was een mooi plaatje geweest!
Bij terugkomst ploffen we lekker op onze bank om uit te buiken en na te genieten. Ondanks onze outfits en het onstuimige weer besef ik me dat dit misschien wel één van onze meest romantische diners ooit is geweest!
"Have you ever driven a snowmobile?" is de vraag die ons wordt gesteld door Fredrik Brohman, onze gids en tevens eigenaar van Aurora Safari Camp. Wat ons antwoord ook was geweest, de twee sneeuwscooters stonden toch al klaar. Eén voor Bram, één voor mij. De zon schijnt vandaag voluit, de temperatuur ligt rond het vriespunt. Wat een perfecte winterdag! We krijgen speciale kleding, een bivak muts, handschoenen, een sneeuwbril en een helm. Na de nodige veiligheidsinstructies draaien we het gas langzaam open en trekken we de wijde wereld in.
De adrenaline giert door mijn lichaam en ik krijg de lach niet van mijn gezicht. Het is echt geweldig om met de sneeuwscooter het landschap te verkennen! De uitgestrektheid van het witte landschap is onbeschrijfelijk mooi. Het is een feestje voor je ogen. Af en toe mogen we vol gas over de verse sneeuw. Vooral Bram is nu helemaal in zijn nopjes!
Aan het einde van de middag komen we aan bij het Aurora Safari Camp. Dit kleinschalige tentenkamp, waar we overnachten in een traditionele Lavvu (teepee), ligt aan de oever van de Råne Rivier. De rivier is op dit moment geheel bevroren, het ijs is hier zo een 70cm dik en bedekt met een 1,5 meter hoge sneeuwlaag. "Hey! Hier heb ik de vorige keer nog gezwommen!" Nu - in de winter - lijkt alles door sneeuw met elkaar verbonden te zijn en zie ik amper verschil tussen water en land. We warmen onszelf op bij het kampvuur en genieten van een typische Zweedse Fika; een warme lingonberry sap en heerlijk zoete cinnamon roll.
"Wat moeten we meenemen?" "Niets!" is het antwoord. Eric – medewerker van het kamp - loopt voor ons uit met een fles champagne, twee glazen en wat hapjes. De zon is ondertussen langzaam aan het ondergaan en kleurt de lucht donkerblauw. Prachtig! We volgen door de sneeuw de weg van de lampjes naar de sauna. De sauna bevindt zich op een ingevroren vlonder. Eric geeft ons wat praktische tips en vertrekt uit het zicht. Daar staan we dan, midden in de natuur, op een vlonder, in de sneeuw. We kleden ons uit en stappen de sauna binnen. Het is de bedoeling dat je zo af en toe zelf het brandhout in de kachel bijvult. Dat vind ik een mooie taak voor Bram. Ik giet af en toe water over de stenen, zodat de gevoelstemperatuur nog wat extra wordt opgevoerd. "Zorg ervoor dat je het goed warm krijgt in de sauna, maar dan ook echt héél warm!" Dit is het advies van een lokale toerist die ons zojuist vergezelde bij het kampvuur. Dat advies volgen we graag op aangezien we zo iets gaan doen wat we nog nooit eerder hebben gedaan…
Al puffend stappen we na 20 minuten de sauna uit. We zijn in ieder geval goed warm. Hopelijk ook warm genoeg? We staan nu in de kleedruimte en kijken elkaar aan. "Ok, ik ga wel eerst!" Bram stribbelt niet tegen en ik doe de deur naar buiten open. De zon is inmiddels achter de bossen verdwenen en de temperatuur is behoorlijk onder 0 gezakt. Met kleine hoge pasjes - alsof ik op heten kolen loop - loop ik naar de achterkant van de sauna. Het voelt alsof mijn voeten eraf vriezen! "Wie heeft dit verzonnen?" passeert meerdere malen mijn gedachten.
Ik doe mijn armen zo ver mogelijk over elkaar. Niet dat het helpt, maar het is denk ik een automatische reactie in een poging mezelf warm te houden. We hebben het té koud om nog langer – letterlijk - stil te staan bij wat we zien. Hier is hij dan: het befaamde ijs-wak! Ik draai me om en loop het trapje in hoog tempo af naar beneden. Het duurt in totaal denk ik nog geen 10 seconden tot mijn nek omringd is met ijswater. Ik klim er weer snel uit, waarna Bram mij volgt. Ik geloof dat we beiden oerkreten uitsloegen bij het aanraken van het water. Dat moet sowieso in het kamp te horen zijn geweest. Eerlijk gezegd kan ik het me niet zo heel goed meer herinneren en kan het me niet zo veel schelen; mijn lichaam staat op overlevingsmodus. Al bibberend lopen we terug naar de voorkant van de sauna.
We blijven buiten staan en kijken elkaar vol verbazing aan. "WOW! Dit is bizar zeg!" We bibberen niet meer en ons kippenvel verdwijnt. Ons lichaam lijkt zich weer op te warmen. "Champagne?" vraagt Bram lachend. Bram haalt de fles champagne uit de kleedruimte en we proosten in de sneeuw, naakt! Ik spreid mijn armen en draai rondjes in de sneeuw. De koude wind slaat op mijn lichaam, maar het doet me niks. Mijn lichaam blijft warm alsof er een warme deken over heen ligt. Het is een bijzondere gewaarwording. Ik wist niet dat mijn lichaam in staat was zich zo snel aan te passen aan de temperatuurverschillen. Ik ben mezelf vandaag tegen gekomen, in positieve zin. Dit is een ervaring die me nog lang zal bijblijven en het is er zeker een om van mijn bucketlist af te strepen!
De sfeervolle en luxe cabins, zoals het Arctic Retreat en de Viking Cabin (Lapland Guesthouse) zijn van onmisbaar belang tijdens een exclusieve reis door Lapland. Toch verlang je aan het einde van de dag vooral naar een fijne warme plek en goede maaltijd. Ok, af en toe in een jacuzzi met een flesje wijn is ook zeker niet verkeerd. Maar de luxe zit hem op deze bestemming niet zo zeer in het materialistische. Dit lijkt soms zelfs van ondergeschikt belang. Een reis door Lapland haalt je af en toe uit je comfort zone. En je zult versteld staan hoe bijzonder leuk dat kan zijn!
De hoofdingrediënten voor een onvergetelijke reis naar Lapland zijn de unieke belevingen! Doe dit onder begeleiding van een professionele gids die het gebied van haver tot gort kent. Reis naar een ongerept natuurgebied waar maar enkelen je voorgingen en je zult merken dat je reis door Lapland goud waard is!