I
k vlieg met Thai Airways, vanaf Brussel. Een fijne luchthaven, ook het parkeren gaat hier erg goed! Ik had op P2 in de reservation zone geboekt via de website en vanaf hier is het maar vijf minuten lopen naar de vertrekhal.
Terug in het prachtige land Myanmar
Helaas was het drie uur van te voren al erg druk bij de balie maar het liep snel door. Na nog wat last-minute winkelen liep ik richting de gate om te gaan boarden. Het toestel waarmee ik vlieg is een dreamliner, erg modern en met een goede luchtkwaliteit. Gelukkig heb ik goed kunnen uitrusten aan boord want eenmaal in Bangkok was het chaotisch. Hier aangekomen moest ik door een enorme veiligheidscontrole waardoor ik uiteindelijk moest rennen om mijn vlucht naar Myanmar te halen. De overstaptijd van 1 uur en 50 minuten is dus krap en ik maak een notitie voor mezelf om uit te zoeken of de Fast Track hierbij ook daadwerkelijk sneller is.
Met een vlucht van 1 uur en 15 minuten was ik in Yangon, Myanmar. Ik was hier gelukkig snel door de douane heen en bij de bagageband aangekomen heb ik gelijk mijn koffer in het vizier. Dan ga ik op zoek naar mijn gids en ja hoor: een klein mannetje met een bordje met mijn naam er op staat al op me te wachten. Soe brengt me naar mijn hotel: een fijn vooruitzicht.
Ik word hartelijk verwelkomd in het Savoy Hotel, een hotel in koloniale stijl Het heeft een elegante uitstraling en er is veel gebruik gemaakt van hout. Mijn Deluxe kamer is ruim en wat me opvalt is dat er veel stopcontacten zijn, ook naast het bed. Er is goed over nagedacht. Het bed is wat aan de korte kant en ook best wel hard. Gelukkig zijn de lakens superzacht…
Bij het zwembad is het goed toeven: aan de ene kant vind je ligbedden en aan de andere kant leuke zithoekjes en sjiek gedekte tafeltjes voor het restaurant. De service hier is ook erg goed; snel en vriendelijk! Ik besluit om ’s avonds hier te gaan dineren en maak een keuze uit de verschillende Westerse en Aziatische gerechten: Duck Red Curry met een tijgerbiertje. Heerlijk.
Mijn conclusie? Een fijn comfortabel hotel, beter dan ik verwacht had. Het ligt op 10 minuten lopen van de Swedagon pagode en er is een fijn lokaal restaurant aan de overkant. Maar de ligging van The Strand en Rosewood vind ik toch leuker: in het oude gedeelte bij de rivier.
Dit is een wandeling door het oude koloniale gedeelte van Yangon met gids, de auto met chauffeur is ook beschikbaar, dus als je minder wilt lopen kan dat ook. Ik heb het niet als vermoeiend ervaren. De tour begon om 15:00, er was al veel schaduw in de straten en we gingen regelmatig even wat drinken. Onder andere bij Gekko, een sfeervol koloniaal restaurant met een sfeer van vervlogen tijden. En in een echt theehuis, waar ik de zoete Myanmar thee bestelde. Ik vond het nog lekker ook! Onze gids bestelde er ook nog wat bananenbrood bij voor ons. Een fijne break.
De tocht begon bij het Secretariaat, het oude parlement, dan nu volledig onder renovatie is. Het wordt een museum voor moderne kunst. Mijn gids leidde me door de lege hoge kamers en vertelde over de vader van Aung San Su Shi, die hier kort voor de onafhankelijkheid van Engeland werd doodgeschoten in dit parlement. Er hingen oude foto’s en er werd een film vertoond met oude beelden over de onafhankelijkheid. Hiermee kwam de geschiedenis een beetje tot leven. Het parlement had dezelfde vorm als in Engeland met krappe bankjes in een u vorm. Het plafond had de tekening van de Union Jack, de vlag van Engeland.
Verder liepen we door de straten waar de lokale bevolking nog steeds op kabouterkrukjes thee zat te drinken, jongens op straat voetbalden en mensen flaneerden en samenkwamen in het park bij de Sule pagode. Het was zondag en druk, met een gezellige sfeer, vrouwen kwamen op me af omdat ze met me op de foto wilden, net als tijdens mijn eerste bezoek aan Myanmar. De mensen lopen nog steeds in de lokale klederdracht, de longyi, een soort lange wikkelrok in vrolijke kleuren, ook de mannen. Vrouwen hebben thanaka op hun wangen, in prachtige tekeningen. Het is een natuurlijk zonnebrand crème en make up. Handig toch?
Het is ontspannen, mooi, anders en een geweldige kennismaking met Yangon. Ik ben zo’n vier uur onderweg geweest maar als je liever een kortere tocht wilt, dan kan dat ook.
Ik werd om 05.45 uur opgehaald voor de transfer naar de luchthaven. Het is zo ontzettend vroeg dat er nog nauwelijks verkeer is! En zo gebeurt het dat ik om 06:15 al bij de gate zit waar ik rustig mijn ervaringen kan uittypen zodat ik ze in deze travelogue met jullie kan delen.
Ik vlieg met air KBZ en het is prima maar de stoelen zijn wat smal, ik moet moeite doen mijn buurman niet aan te raken. Wel veel beenruimte, dat maakt het goed.
Bij aankomst op Mandalay viel me op hoe modern en nieuw de luchthaven eruit zag. Dit is natuurlijk ook een internationale luchthaven en er waren winkels met luxe merken, heel vreemd voor Myanmar vond ik. Mijn koffer was er al toen ik aan kwam lopen, ging supersnel en buiten stonden.
Ann (onze lokale partner), Naung en de gids te wachten. De gids was ook een dame, dus we waren met vier vrouwen en het was natuurlijk gelijk al heel gezellig. We reden eerst naar de U Bein brug, een teak houten brug over de Irrawaddy. Ik was er al eerder met zonsondergang, dan is het betoverend mooi. Het was nu was mistig en de zon was vaag, dus het licht minder mooi maar nog steeds leuk om de brug een stuk op te lopen. Er lopen veel toeristen, ook uit Myanmar, maar ik vond het niet hinderlijk druk.
Toen reden we richting Yandabo en na de nodige stops was het 12:00 geworden en gigantisch heet. We reden naar de lunchplek bij een vindplek van versteend hout (petrified wood). Dit was eerst alleen een winkel, maar aangezien er geen goede plek in de buurt was om te lunchen hebben ze de eigenaar aangeraden een restaurant te beginnen. Het was een beetje een rommelig geheel maar het eten was lekker. We deelden diverse gerechten, kip met cashew noten, Tom yam, kip zoet zuur….Na de lunch was het nog twee uur rijden naar Yandabo, en dat was pittig. Een enorme slechte weg, hobbels en gaten, droog en kaal, en op het laatst reden we over een smalle dijk waar auto’s elkaar niet konden passeren. In de regentijd staat het hier blank, dat lijkt me eerlijk gezegd wel mooier.
Om 16.00 uur kwam de Irrawaddy in zicht en daar was het hotel, wat een oase tussen de bomen, met uitzicht op de rivier. We kregen een koud doekje (erg welkom) en een drankje voor ik naar mijn kamer werd gebracht. Ruim en koel met een design badkamer. De hele kamer is erg comfortabel en praktisch ingericht. Even snel opfrissen, en dan aan boord van de boot om een tocht over de rivier te maken. Er waaide een koel briesje en de zon stond al wat lager. We voeren naar een lokaal dorpje aan de overkant, dat erom bekend staat dat er meer buffels wonen dan mensen. Bij aankomst zagen we de eerste al in de rivier liggen! Er volgde een rustige wandeling, onze gids kende de mensen en maakte hier en daar een praatje. Kinderen zwaaiden en gingen graag op de foto. En er liepen constant kuddes buffels door de zanderige paadjes. Waar ze liepen steeg het stof op en dat gaf prachtige plaatjes in de ondergaande zon. We liepen naar een wasplaats in de rivier, waar mensen bezig waren met zowel hun kleding als zichzelf te wassen en langs een klooster waar jongetjes met een kaal hoofd en in de rood-oranje monniken kleding op het balkon stonden. Alles straalde een rust uit waar ik enorm blij (en zen) van werd. Na een uurtje waren we weer terug bij de boot, en daar werd een mand tevoorschijn gehaald met theekopjes en kannen heet water, theezakjes en koekjes. Zo voeren we terug, nippend aan een kopje thee en kijkend naar de zonsondergang boven de rivier!
Ik was al vroeg wakker deze ochtend van de vele geluiden die uit het achter het hotel gelegen dorpje klonken en dus zat ik om 07:00 aan het ontbijt. De receptioniste neemt me vervolgens mee het dorpje in; wat een aardige en leuke vrouw! Ze kende ook veel mensen uit het dorpje en liep zomaar overal naar binnen. Ik kreeg hierdoor een geweldig inkijkje en zag allerlei mensen hard aan het werk. Jonge jongens die met hun voeten de klei kneden, vrouwen die de potten vormden op een draaischijf die door iemand anders werd aangedreven met een soort trapper. We zagen een rokende berg zand vol potten, hier liggen de potten drie dagen ‘begraven’ en dan zijn ze gebakken. We liepen in een keuken naar binnen, waar traditioneel werd gekookt op vuurtjes op de grond, zagen een boomstam vol bekertjes met tandenborstels (blijkbaar de badkamer), gingen een oud antiek klooster binnen waar een oude monnik zat te glimlachen en eindigden bij de souvenirwinkel, een plankje buiten met diverse potjes en beeldjes. Een oud echtpaar bestierde de boel en de dame van het hotel leerde me een soort knikkerspel. Allemaal heel rustig, leuk en gezellig, en absoluut niet opdringerig of toeristisch. Dit was the real thing, we zagen hoe mensen al eeuwen leven en ik hoop dat het nog jaren zo blijft…
Ik bekeek nog even de fietsen, blauwe mountainbikes, die de gasten gratis kunnen lenen om een stuk te gaan fietsen. Ze worden ook gebruikt voor de fietstocht van 15 km vanuit het hotel, maar ik ben het met veel reizigers eens dat de omgeving niet super is en vrij saai. Ik zou het wel leuk vinden om twee nachten in Yandaboo te blijven, je kunt dan zelf wat fietsen en het is gewoon een superplek!
De nieuwe gids stond al op ons te wachten, een lange man uit Bagan. Een heel ander type gids die veel kon vertellen. De rit begon al goed, er kwam op het smalle dijkje een zwaar beladen vrachtauto aan en het leek alsof we elkaar onmogelijk konden passeren. Na heel veel overleg en manoeuvreren lukte het toch, en hobbelden we weer verder. Het was ruim twee uur rijden naar Pakkoku, een grote stad aan de Irrawaddy. Hier stopten we bij de markt, er zijn echt geen andere toeristen te zien hier. Dat is zo bijzonder! We rijden door, naar Bagan. Hier stond de lunch al voor ons klaar. Het was warm omdat de boom waaronder de tafel gedekt was bijna geen bladeren had. We hadden wel twee mooie Birmese parasols boven ons, maar het was zo warm, het leek wel of ik in een sauna zat te lunchen. De locatie was gekozen omdat dit het einde is van de Bagan food tour, een aan eten gerelateerde tour met bezoek aan de markt, aan werkplaatsen en de lunch is in de trend van de koning die 300 gerechten wilde bij elke maaltijd. Ook deze lunch was rijkelijk voorzien van heerlijk gevulde schotels. Viscurry, kip/aardappel curry, vleescurry, theebladsalade, pindasalade en zo kan ik nog wel even door gaan. Als toetje krijg ik thee met gebakken banaan en honing. Toch besluit ik voor onze Talisman reizigers deze lunch te laten serveren op een plek waar het koeler is. Dan kan je er veel meer van genieten.
Ik was wat vermoeid door de hitte en besluit een uurtje pauze te nemen in mijn drukke programma. Nadat ik ben ingecheckt in Bagan Lodge neem ik een duik in het zwembad en een douche en daarna was ik weer helemaal klaar voor de rest van de dag, bestaande uit drie hotelinspecties en drie excursies. Ik bezoek het Bagan Heritage Hotel, het Aureum Palace (je zwemt in het zwembad zo naar de tempels toe!) en Tharabar gate in oud Bagan.
In de middag en tegen het vallen van de avond onderneem ik vervolgens diverse uitstapjes. Erg bijzonder was de Hidden Temple Tour. Deze tempel is niet verstopt, maar wordt door andere toeristen niet bezocht. Onze gids had contact met een vrouw die naast een tempel woonde en die maakte speciaal voor ons de poort open. Heel bijzonder, het licht viel door een enkel raampje naar binnen op het hoofd van boeddha. Elke zijde vertegenwoordigde de boeddha in een andere fase: geboorte, studie, verlichting en dood. Ik moest op mijn blote voeten door de duivenpoep maar het was een zeer mystieke en mooie ervaring!
Dat is het, tot nu toe! Ik ben weer onderweg naar mijn volgende locatie! Hou de Talisman instagram in de gaten voor updates, of lees hier alvast meer over het Myanmar van Talisman.