L
ees hier het tweede deel van de bijzondere ontmoetingen en ontdekkingen die Annelies in Myanmar heeft gedaan.
Terug in het prachtige land Myanmar
Ik vlieg van Bagan naar Heho en goed om te weten is dat wanneer u eenmaal door de paspoortcontrole bent, er in de wachtruimte niets meer te koop is. Er is zelfs geen WC! De vluchten werden omgeroepen, ik kon het niet erg goed verstaan dus ik ben er maar een paar keer heengelopen. De derde keer was het raak en mocht ik naar het vliegtuig wandelen. Er liepen monniken voor me die werden ondersteund door het vliegtuigpersoneel, heel aandoenlijk. Zij worden met het grootst mogelijk respect behandeld en mogen als eerste aan boord.
Bij aankomst in Heho stapte ik uit en zag gelijk dat mijn koffer op een kar werd gezet. Zo grappig kleinschalig allemaal. Ik wandel naar de aankomsthal waar ik eerst door immigration moest. Ondanks het feit dat dit een binnenlandse vlucht is, moet je toch je paspoort laten zien. Hierna stond er een luchthaven assistent voor me klaar, met een bordje met mijn naam erop. Die bracht me naar mijn gids buiten en in no time zat ik in het busje op weg naar het Inle Lake.
Mijn gids is heel aardig, een rustige jongen die niet gelijk begint te ratelen. Erg prettig. De weg naar het meer is erg goed, breed en onlangs nog geasfalteerd. Hier en daar waren ze nog met de weg bezig. Toen we aankwamen in Naung Swe viel het me op dat dit een drukke plaats is geworden! De autorit kwam ten einde bij het kanaal waar alle longboats liggen; een drukte van belang. Hier werden we vriendelijk verwelkomd door mijn bootsman met een bord met Talisman travel design er op. Heel leuk! De longboat was luxer dan de vorige keer, met echte stoelen, comfortabel met een kussen, een plaid en een paraplu voor zon of regen. Ik mocht voorin waar ook al 2 fietsen lagen. We begonnen direct met de tocht.
Hop on- Hop off fietsen en varen rondom het Inle lake
Het is zo mooi om over het Inle meer te varen. We zagen gelijk al de beroemde ‘leg rowers’, de door de bevolking aangelegde eilandjes met tomatenplanten, de vissersboten en inmiddels ook wel iets meer toeristenboten. Maar niet hinderlijk. We legden aan bij een dorpje en gingen verder per mountain bike. Leuk om ook eens te zien wat er op de oevers is. We fietsten over landelijke smalle paadjes door het groen, langs rijstvelden en de gids wees bepaalde gewassen aan, zoals knoflook. We stopten bij een klooster voor een praatje met de monniken en bij een gezin dat rijstwafels maakt. Bij het eindpunt van de fietstocht lag de boot klaar en we voeren weer verder, uitgezwaaid door twee vrolijke meisjes in een bootje, richting onze lunch plek. Ik was benieuwd, want dit was bij mensen thuis. Tegelijkertijd was het ook een soort restaurant waar de mensen onder woonden. Het toilet is in de woonruimte beneden, dus je staat je handen te wassen aan dezelfde wastafel waar het gezin ook hun tanden poetst. Altijd erg grappig en je voelt dan echt de authenticiteit van de beleving. Boven stonden drie tafeltjes met uitzicht op een groot klooster en het meer. Het eten was lokaal uit de Shan streek en echt heerlijk. Voorgerechten met gebakken lente-uitjes. Tussengerecht met aardappels en salades. Hoofdgerecht was noedelsoep, erg lekker allemaal. De gids at met me mee maar vertelde dat hij dat niet altijd doet, dat ligt een beetje aan de reiziger. Ik denk dat dit de lekkerste maaltijd was van de hele reis! Komt natuurlijk ook door de ervaring, zo in een huis aan het meer. Onze partner is de enige die hier met reizigers naartoe gaat.
Ik bezocht een nieuw hotel met zwembad, Sanctum Inle, aan het Inle Lake, omdat dit hotel veel kamers met verbindingsdeur heeft. Het zag er allemaal mooi en goed verzorgd uit, de GM heet Baptiste en heeft zo te zien de touwtjes goed in handen. Het is een erg geschikt hotel voor gezinnen met kinderen vanwege de kamers met tussendeur. Voor koppels vind ik Villa Inle toch leuker.
Villa Inle bestaat uit losse bungalows, ik boek graag altijd het voorste rijtje aan het meer en die zijn inderdaad erg sfeervol. Je hebt een lekker terras voor de kamer, waar je de zon kan zien ondergaan. Erg prettig is dat de airco de kamer ook kan verwarmen, want het kan erg koud zijn in de ochtend. Het zwembad is heerlijk, wel koud, toen ik een duik nam einde middag ging de zon mooi onder en je zwemt zo in het verlengde van het meer doordat het zwembad hoog ligt.
Transfer van Inle Lake naar Loikaw
Het ontbijt in Villa Inle was heerlijk: koffie en eitjes werden aan tafel geserveerd en de rest haalde ik van het buffet. Toen ik zat te ontbijten klonk er een heldere bel en zag ik zeven monniken achter elkaar de tuin in lopen. Er stond een groepje gasten klaar met fototoestellen en eten voor de monniken. Nadat de monniken het ontbijt in ontvangst hadden genomen liepen ze achter elkaar weer weg in langzame serene stap. Na het ontbijt vertrek ik voor een twee uur durende boottocht naar Samka Lake en door naar Inle Sanctuary.
Wat ligt dat mooi, een rijtje bungalows op palen in het water. Let op, in onze zomer kan het voorkomen dat er minder water in het meer staat en dan is het minder mooi omdat ze dan niet boven water maar op de bodem staan. De eigenaar was lief en relaxt, hij runt het samen met zijn vrouw die heel lekker kookt. Ze hebben lokale activiteiten als leg row workshop, lokale massage, vissen en je kunt vanuit de lodge zo het dorp inlopen. Op de heuvel ligt een klooster waar ook heel veel studenten uit Myanmar wonen, ze krijgen wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis, Engels… Het was een leuke, levendige sfeer die hier heerst.
We liepen weer terug naar de boot en zagen jongetjes in de rivier met allemaal hoopjes oranje gewaden op de kant. Ze speelden met een grote ballon en zwaaiden naar me. Activiteiten in dit gebied zijn bijvoorbeeld een bezoek aan een pagode, een dorpje en een Lisu trekking. Je hoeft hier niet per se te lopen, dit dorpje is ook per jeep bereikbaar. Het lijkt me heerlijk om hier een poosje te verblijven.
Vanuit Samka Lake vaar ik nog een uurtje door naar Pekon Lake, waar ik afscheid neem van mijn gids en de bootsman. Mijn nieuwe gids staat al op me te wachten met een zeer gezellige chauffeur en dan is het nog 45 minuten rijden naar Loikaw. Onderweg passeren we rijstvelden en in de verte zie ik bergen.
Deze lodge ligt aan de rivier, met een pad er tussen. Voor je het hotel betreedt, moet je je schoenen uitdoen. Dus je loopt lekker op blote voeten over de gladde houten vloeren, een geweldig vrij gevoel! Er heerst hier een goede sfeer; grote hoge ramen, veel licht en een moderne uitstraling.
Ik neem de trap naar boven, naar mijn kamer. Deze is zeer comfortabel en alles staat op de juiste plek. ’s Avonds geef ik mijn ontbijtwensen vast door en daarna ga ik op pad om een Sunset City Tour te maken, gevolgd door een etentje bij mensen thuis.
We stopten bij een klooster dat gevestigd is in het voormalig koninklijk paleis, hier zaten nog kogelgaten in de muur uit de 2e Wereldoorlog. Nu is het een klooster met jonge verlegen monniken en prachtig oranje licht van de ondergaande zon.
Toen stopten we bij de Rock Tempel waar we niet op konden omdat de lift het niet deed. Jammer! Maar we rijden door naar een uitzichtpunt bij een pagode waar ik de gong mocht luiden.
En toen…was het tijd voor het etentje. We reden aanvankelijk langs wat grotere huizen die er luxe uitzagen, maar toen sloegen we een zanderig zijstraatje in en stopten we bij een oud houten huis. Beneden scharrelden varkens en kippen, een gammel trapje op en daar was de woonkamer met ruwe planken met een rieten kleed erop. Hier stond een laag tafeltje met ongemakkelijk lage krukjes. We maakten kennis met de familie, opa lag op bed in een hoek, en al gauw kwamen er gerechten op tafel. De befaamde Kayah worstjes, een soort pindasaus, curries en nog veel meer lekkers. Veel te veel voor ons samen! De gastvrouw kwam bij ons zitten en wilde van alles van me weten. Er kwam nog een oude tante bij en een schoondochter met een peuter. Een kat werd weggejaagd en ik liet foto’s zien en zong een liedje. Veel gelachen en foto’s en filmpjes gemaakt. Om 20.00 uur namen we afscheid. Een bijzondere avond.
Kayah dorpswandeling en een bezoek aan 7 Lakes
Op ongeveer veertig minuten rijden van de Loikaw lodge stopten we op het platteland bij een uitgestrekt dorp met houten en stenen huizen. Ik had iets kleins met hutjes verwacht, maar dat is het niet. We werden ontvangen door een gids uit het dorp, een leuke vrouw die goed Engels sprak en we kregen een kopje thee en een maiskolf. De Nederlandse organisatie CBI heeft hier een project opgestart, toeristen lopen door het dorp, bezoeken lokale huizen en krijgen uitleg van de bevolking. Het geld dat onze partner hiervoor betaalt gaat naar het dorp. Het is niet de bedoeling dat je zelf ook nog iets geeft. Op deze manier wordt het toerisme gereguleerd, je wordt niet belaagd door mensen die je iets willen verkopen of om geld vragen. Dat is heel prettig.
We wandelden door het dorp en zagen de heilige plaats met totempalen, de open plek bij een boom waar 1x per jaar de jacht vandaan wordt georganiseerd en gingen tenslotte naar binnen in een huis. Hier kleedde een oud Kayah vrouwtje zich om in de oorspronkelijke klederdracht. Dat was een mooi gezicht. Ze had uitgerekte oorlellen van de zware oorbellen. Ze liet de ringen voelen die ze om haar benen deed, zwaar! Toen gingen we praten met behulp van mijn twee gidsen. Ze wilde weten of ik getrouwd was, kinderen had enzovoorts. Nadat we waren uitgekletst liepen we door naar het huis van een muzikant. Hij gaf samen met het oude vrouwtje een concert op lokale muziekinstrumenten.
Vervolgens stond er een tocht per ossenkar naar de 7 meren op het programma. Dit zit vrij ongemakkelijk (platte kar) en het is goed te weten dat je ook gewoon met het busje naar deze plek kan. Je kunt ook een kort tochtje van 5 minuten maken om toch even te ervaren hoe het voelt om op een ossenkar te zitten. Naast het dorp liggen 7 meertjes en bij 1 er van kun je picknicken. Het is ook mogelijk om in het dorp bij de ontvangstruimte te lunchen. Ik vond de gegrilde vleesspiezen met een soort pindasaus erg smakelijk!
Toen reden we door naar het volgende dorpje en dat was leuk! We hoefden maar een paar minuten te lopen voordat we op bezoek gingen bij een longneck vrouw. Ze liet zien hoe ze met bamboe kopjes weefde en we hadden een erg leuk gesprek.
Vlak bij dit huis was het huis van een vrouw die katoen spinde op een oud spinnewieltje en daarvan met de hand sjaals weefde, die ophing en waar ik er 2 van gekocht heb. Het contact dat ik met haar heb gemaakt zal me altijd goede herinneringen doen bezorgen aan deze reis.
We liepen door naar een plek met allemaal totempalen en tenslotte nog naar een longneck vrouwtje met heel veel ringen die metaal bewerkte. Ik vroeg haar wat ze van al die toeristen vond die elke dag kwamen kijken. Ze vertelde dat sinds de toeristen er waren (nu drie jaar) ze veel gelukkiger is. Ze kan zelf niet reizen maar nu wel mensen uit andere landen ontmoeten. Dit vindt ze heel leuk. Vroeger was ze heel nors en streng voor haar kleinkinderen, nu niet meer. Mooi hoe dit werkt.
Na deze wel heel bijzondere excursie werd ik naar mijn volgende hotel gebracht.
Deze lodge is gloednieuw en ligt niet in Loikaw maar in Demoso, op zo’n twintig minuten rijafstand. De lodge is in februari 2019 geopend en ziet er veelbelovend uit. In het midden ligt een fraai zwembad met een mooi houten deck. Hieromheen liggen de bungalows en die zijn prima. De bungalows dichtbij de rivier liggen ook dichtbij het zwembad. Er zijn ook een aantal Deluxe kamers, gelegen onder de bar. Deze kijken frontaal op de rivier en het zwembad, maar liggen wel iets meer naar achteren. De bar was nu nog niet open en ik vraag me af hoeveel last je daarvan hebt. Ik had de family villa, helemaal op de hoek met enorm terras en naar alle kanten uitzicht op de rivier. Een mooie ruime villa, maar hier en daar wel onpraktisch. Het is één ruimte, dus je hebt weinig privacy, maar het ouderlijk bed staat om de hoek met uitzicht op de rivier. Er zijn nog twee eenpersoonsbedden. Er zijn twee badkamers maar deze zijn redelijk klein. Er zijn nog wat andere zaken die onpraktisch zijn, maar dat wordt nog opgelost vertelde de receptioniste me.
Het restaurant is boven de receptie gelegen en dat heeft een mooi uitzicht over de rivier. Het eten was goed, ik had een vast menu. Er komt ook nog een spa, deze is nog in aanbouw.
Het personeel was nog wat onwennig, ze waren zenuwachtig toen ik aankwam. Je kan echt merken dat er hier nog maar zo kort toeristen komen, er is niet veel ervaring in de regio.
Naar Yangon, de laatste stop van de reis
In Yangon bezoek ik nog wat hotels en heb ik de middag nog samen met onze lokale partner om mijn bevindingen met ze te delen en te brainstormen over de mooiste Myanmar routes en belevingen.
Ik bezoek nog het Governor’s Residence, het nieuwe Excelsior Hotel en The Strand. Het Excelsior is gelegen in een enorm gaaf gebouw en is gloednieuw. Leuke details zoals oude telefoons en typemachines op de kamers zorgen voor een bijzondere sfeer. De kamers hebben hoge plafonds en zijn super stijlvol ingericht. Erg geschikt voor alle leeftijden!
Tot slot:
Je hebt hier niets aan korte broeken, rokjes en jurkjes boven de knie. In de praktijk draag je die niet, want dan voel je je bekeken. Mensen in Myanmar gaan altijd netjes gekleed in een shirt met mouwtjes en een longyi, een lange wikkelrok.
Blote schouders en knieën vinden ze aanstootgevend. De hele bevolking loopt op teenslippers, wat ook praktisch is want bij elke tempel of elk huis moet je je schoenen uitdoen. Het kan koud zijn in de ochtend, stop dus ook een lekker vestje of trui in je bagage.